Państwa słowiańskie w średniowieczu kształtowały się stopniowo, tworząc fundamenty dzisiejszej Europy Środkowo-Wschodniej. Najważniejsze daty państw słowiańskich pokazują, jak rozwijała się państwowość na tych terenach - od małych plemion po potężne organizacje państwowe.
Kultura i język Słowian w średniowieczu były ściśle związane z życiem codziennym i wierzeniami. Słowianie początkowo posługiwali się językiem prasłowiańskim, z którego później wykształciły się różne dialekty i języki. Życie koncentrowało się wokół grodów i osad rolniczych, gdzie rozwijało się rzemiosło i handel. Szczególnie ważna była uprawa roli oraz hodowla zwierząt. Słowianie tworzyli własną kulturę materialną, widoczną w ceramice, narzędziach i ozdobach. Wierzenia pogańskie, z wieloma bóstwami i kultami natury, były głęboko zakorzenione w społeczności.
Powstanie państwa wielkomorawskiego i misje Konstantyna stanowiły przełomowy moment w historii Słowian. Państwo Wielkomorawskie, utworzone w IX wieku, stało się pierwszym silnym organizmem państwowym Słowian Zachodnich. Misje Konstantyna (Cyryla) i Metodego przyniosły nie tylko chrześcijaństwo, ale także alfabet słowiański i pierwsze teksty pisane w języku słowiańskim. To właśnie dzięki ich działalności powstał alfabet głagolicki, a później cyrylica, co umożliwiło rozwój piśmiennictwa słowiańskiego. Państwo wielkomorawskie, mimo swojego stosunkowo krótkiego istnienia, stworzyło wzorzec organizacji państwowej dla innych plemion słowiańskich i przyczyniło się do rozwoju kultury słowiańskiej w średniowiecznej Europie.
