Wojna peloponeska i wzrost potęgi Macedonii
Wojna peloponeska wybuchła w 431 r. p.n.e. między Atenami a Spartą i trwała aż 27 lat! Konflikt zaangażował liczne greckie poleis miasta−panˊstwa, które stanęły po przeciwnych stronach. Żadna ze stron nie mogła osiągnąć zdecydowanego zwycięstwa, aż Sparta zawarła sojusz z Persją.
W 404 r. p.n.e. podpisano pokój, który zmusił Ateny do zniszczenia swojej floty i zburzenia Długich Murów. Sparta przejęła dominację w świecie greckim, ale nie na długo. Po bitwie pod Leuktrami w 371 r. p.n.e. Sparta utraciła swoją potęgę, a krótkotrwałą hegemonię przejęły Teby.
Ciekawostka: Osłabienie greckich poleis przez ciągłe konflikty wewnętrzne stworzyło idealne warunki dla nowej potęgi – Macedonii, która wykorzystała tę sytuację!
Macedonia, królestwo położone na północ od gór Olimpu, początkowo nie wydawała się groźna. Była to kraina górzysta, z lasami bogatymi w drewno, zamieszkana przez ludność o mieszanej kulturze greckiej i trackiej. Wszystko zmieniło się za panowania Filipa II, który wprowadził kluczowe reformy:
- stworzył sprawną armię
- rozbudował administrację
- budował drogi i miasta
- znacznie powiększył terytorium królestwa
Przełomowym momentem była bitwa pod Cheroneą w 338 r. p.n.e., gdzie Grecy ponieśli klęskę, co zakończyło niezależność greckich poleis. Filip II zaproponował im autonomię w zamian za dostarczanie żołnierzy i maszyn wojennych. Planował wielką wyprawę przeciwko Persji, jednak zginął w 336 r. p.n.e., a tron objął jego syn - Aleksander.