Wielka Emigracja i formy oporu
Wielka Emigracja to masowy exodus Polaków po klęsce powstania listopadowego w 1831 roku. Tysiące Polaków, głównie intelektualistów i działaczy politycznych, uciekło przed represjami, osiedlając się we Francji i innych krajach europejskich. Ta fala emigracyjna miała ogromny wpływ na rozwój polskiego ruchu niepodległościowego i kultury na obczyźnie.
Na emigracji powstały ważne organizacje niepodległościowe. Towarzystwo Patriotyczne zrzeszało działaczy chcących kontynuować walkę o wolną Polskę, podczas gdy Hotel Lambert pod kierownictwem Adama Jerzego Czartoryskiego koncentrował się na działaniach dyplomatycznych. Te dwie grupy reprezentowały różne podejścia do odzyskania niepodległości - militarne i dyplomatyczne.
W kraju tymczasem panowała tzw. Noc Paskiewiczowa - okres bezwzględnych represji w Królestwie Polskim pod rządami namiestnika Iwana Paskiewicza. Wprowadzono stan wojenny, zawieszono prawa obywatelskie, a każdy przejaw oporu był surowo karany. W tych warunkach rozwinęła się koncepcja pracy organicznej - budowania silnej gospodarki i edukacji jako fundamentu przyszłej niepodległości.
Pamiętaj! Kluczową rolę w utrzymaniu polskiej tożsamości narodowej odgrywała inteligencja - warstwa wykształconych ludzi, którzy czuli się odpowiedzialni za rozwój narodu i krzewienie idei niepodległościowych. Bohaterowie jak Szymon Konarski inspirowali kolejne pokolenia do walki o wolność.