Polska pod okupacją niemiecką i sowiecką w czasie II wojny światowej

Okupacja sowiecka i niemiecka Polski podczas II wojny światowej to okres brutalnych represji i systematycznego niszczenia narodu polskiego. Obie strony konfliktu - III Rzesza i Związek Radziecki - dążyły do przekształcenia Polaków w tanią, posłuszną siłę roboczą, stosując przy tym różne metody terroru i propagandy.

Highlight: Symbolicznym początkiem okupacji było spotkanie wojsk niemieckich i sowieckich 28 września 1939 roku, przypieczętowujące klęskę Polski.

Sowieci włączyli terytoria Kresów Wschodnich do Białoruskiej i Ukraińskiej Republiki Socjalistycznej, oddając początkowo Wilno Litwie, by rok później wchłonąć również to państwo. Na terenach zajętych przez ZSRR los Polaków był tragiczny.

Example: Masowe egzekucje polskich oficerów, lekarzy i prawników przez NKWD w Katyniu, Charkowie i Miednoje wiosną 1940 roku.

Niemiecka polityka okupacyjna miała na celu "odzyskanie" wartościowego według nich materiału rasowego, podczas gdy reszta Polaków miała zostać zniewolona lub wymordowana. Sowieci z kolei dążyli do przekształcenia Polaków w obywateli radzieckich poprzez intensywną propagandę i przymusowe nadawanie obywatelstwa ZSRR.

Vocabulary: GG - Generalne Gubernatorstwo, obszar centralnej Polski pod okupacją niemiecką.

Życie pod okupacją niemiecką charakteryzowało się licznymi łapankami, w wyniku których dziesiątki tysięcy Polaków zostało wysłanych jako niewolnicy do pracy w Niemczech. Druga okupacja sowiecka w Polsce przyniosła masowe deportacje opornych rodzin w głąb ZSRR lub do obozów pracy za Uralem i na Syberii.

Quote: "Obie strony chciały przede wszystkim zamienić Polaków w tanią, posłuszną siłę roboczą."

Różnice między okupacją niemiecką a sowiecką były widoczne w metodach działania, ale cel pozostawał ten sam - zniewolenie i eksploatacja narodu polskiego. Jak wyglądało życie podczas 2 wojny światowej w Polsce? Było to codzienne zmaganie się z terrorem, głodem i strachem przed deportacją lub śmiercią.