Polska w czasach stalinizmu
Wszystko zaczęło się od tajnej konferencji przywódców komunistycznych w Szklarskiej Porębie w 1947 roku. Podjęto tam kluczowe decyzje: odsunięcie Władysława Gomułki od władzy, likwidację systemu wielopartyjnego i wyeliminowanie opozycji. Gomułka, który sprzeciwiał się kolektywizacji rolnictwa, nie pasował do stalinowskiej wizji komunizmu.
Przełomowym momentem było utworzenie 15 grudnia 1948 roku Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) przez połączenie PPR i PPS. Na czele partii stanął Bolesław Bierut, a Polska stała się państwem monopartyjnym. W tym samym czasie na czele Ludowego Wojska Polskiego postawiono Konstantego Rokossowskiego - Polaka, który całe życie spędził w Armii Czerwonej.
Gospodarkę podporządkowano centralnemu sterowaniu i rozpoczęto realizację planu sześcioletniego. Stalin narzucił Polsce rozwój przemysłu ciężkiego, co miało zarówno pozytywne jak i negatywne skutki. Z jednej strony Polska stała się krajem zindustrializowanym, z drugiej borykała się z brakami w zaopatrzeniu.
Ciekawostka: "Wyścig pracy" promowany przez władze nie cieszył się popularnością wśród Polaków, ponieważ kojarzył się ze schlebianiem władzy komunistycznej i tworzył niezdrową rywalizację między pracownikami. Służył głównie do podnoszenia norm produkcji dla wszystkich pracowników.