Konfederacja Barska - Kluczowy Moment w Historii Polski XVIII wieku
Konfederacja barska stanowiła jedno z najważniejszych wydarzeń w Rzeczpospolitej w czasach saskich. W 1768 roku w miasteczku Bar na Ukrainie grupa polskiej szlachty zawiązała zbrojny związek, który miał fundamentalne znaczenie dla dalszych losów kraju. Konfederaci reprezentowali tradycyjne wartości Rzeczypospolitej: katolicyzm, niezależność od obcych mocarstw oraz złotą wolność szlachecką.
Definicja: Konfederacja barska była pierwszym polskim powstaniem narodowym, które trwało w latach 1768-1772, łącząc elementy walki o niepodległość z obroną wiary katolickiej.
Wśród głównych przywódców konfederacji wyróżniał się Kazimierz Pułaski, który później zasłynął jako bohater amerykańskiej wojny o niepodległość. Konfederaci, choć nie posiadali regularnych mundurów, wyróżniali się charakterystycznymi elementami stroju: konfederatkami czapkami oraz ryngrafami - metalowymi tarczami z motywami religijnymi noszonymi na piersi.
Konflikt przybrał charakter wojny domowej, w której konfederaci stanęli przeciwko wojskom królewskim wspieranym przez armię rosyjską. Mimo wsparcia ze strony Francji i Turcji, konfederaci nie zdołali osiągnąć swoich celów. Szczególnie kompromitująca okazała się nieudana próba porwania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, która ostatecznie przyczyniła się do upadku konfederacji.
Ciekawostka: Konfederaci barscy wprowadzili do polskiej tradycji wojskowej konfederatkę - charakterystyczne nakrycie głowy, które stało się symbolem patriotyzmu i walki o niepodległość.