Ekspansja Aten i Wojna Peloponeska
Po zwycięstwie nad Persami w 478 r. p.n.e. Ateny zainicjowały utworzenie Związku Morskiego - sojuszu miast-państw greckich, który miał na celu dalszą walkę z imperium perskim. Na ateńskiej scenie politycznej wyróżniali się Kimon, zwolennik współpracy ze Spartą i zwycięzca bitwy u ujścia Eurymedontu, oraz Perykles, którego reformy ograniczyły władzę Areopagu i zwiększyły udział obywateli w rządzeniu państwem.
Rosnąca potęga Aten doprowadziła do wojny peloponeskiej 431−404p.n.e. między Atenami i ich sojusznikami a Spartą. Mimo próby zakończenia konfliktu pokojem Nikiasa w 421 r. p.n.e., walki wznowiono po nieudanej wyprawie sycylijskiej Aten w 415 r. p.n.e. Główną przyczyną konfliktu była rywalizacja o hegemonię nad całą Grecją.
Skutki wojny były druzgocące dla greckiej jedności. Doszło do rozwiązania Związku Morskiego, dalszych walk o dominację i zajęcia greckich miast w Azji Mniejszej przez Persów. Co najważniejsze, wojna doprowadziła do upadku idei zjednoczenia Greków i tak osłabiła greckie poleis, że otworzyła drogę do późniejszej dominacji Macedonii.
Warto wiedzieć! Związek Morski, choć utworzony do walki z Persami, z czasem stał się narzędziem ateńskiej dominacji nad innymi miastami, co pogłębiło napięcia ze Spartą i przyczyniło się do wybuchu wojny peloponeskiej.