Od Mezopotamii do Egiptu
W III tysiącleciu p.n.e. Sumerowie zostali podbici przez Akadyjczyków, a Sargon Wielki stworzył pierwsze imperium. Później Mezopotamia podzieliła się na dwie główne części: Babilon na południu i Asyrię na północy. Zasłynęli zasadą "oko za oko, ząb za ząb" – prawem odwetu, które zależało od statusu społecznego. Ostatecznie Asyria, słynąca z potężnej armii, podbiła całą Mezopotamię, półwysep Synaj i Egipt.
Starożytny Egipt położony był w Afryce nad Nilem, który dzielił go na Górny i Dolny. Warunki naturalne były surowe - panował gorący, suchy klimat, a otaczały go pustynie Libijska i Arabska. Państwem rządził faraon w systemie monarchii despotycznej. Społeczeństwo było ściśle zhierarchizowane: pod faraonem stali wyżsi urzędnicy (wezyr), niżsi urzędnicy, rzemieślnicy, a na samym dole niewolnicy.
Egipcjanie stworzyli trzy rodzaje pisma: hieroglificzne, hieratyczne i demotyczne, a pisali na papirusie. Ich wierzenia były politeistyczne - czcili bogów takich jak Re (bóg słońca), Ozyrys (władca zmarłych), Horus (opiekun państwa) i Anubis (przewodnik dusz). Bogów wyobrażali sobie jako ludzi, zwierzęta lub jako hybrydy.
🔍 Egipcjanie wierzyli w życie pozagrobowe, dlatego mumifikowali zmarłych i budowali dla nich grobowce. Pierwszą piramidą była Piramida Schodkowa Dżosera, a najprostszą formą grobowca była mastaba.