Pradzieje i historia starożytnego Wschodu
Rewolucja neolityczna to kluczowy moment w dziejach ludzkości. Był to proces przejścia od koczowniczego trybu życia (zbieractwo i łowiectwo) do osiadłego, opartego na rolnictwie i hodowli. Wszystko zaczęło się na Bliskim Wschodzie w regionie zwanym Żyznym Półksiężycem.
Pierwsza cywilizacja pojawiła się w Mezopotamii w VI tysiącleciu p.n.e. Rozwinęła się dzięki regularnym wylewom Eufratu i Tygrysu, które użyźniały glebę. Mieszkańcy Mezopotamii wierzyli w wielu bogów (byli politeistami). W IV tysiącleciu p.n.e. stworzyli pierwsze pismo ideograficzne, które później przekształciło się w pismo klinowe.
W tym samym okresie, w VI tysiącleciu p.n.e., wzdłuż Nilu zaczęła rozwijać się cywilizacja egipska. Egipt składał się z dwóch części - Dolnego i Górnego, które zostały zjednoczone w IV tysiącleciu p.n.e. Na czele państwa stał faraon, uważany za wybrańca bogów, a administracją zajmowali się urzędnicy używający pisma hieroglificznego.
💡 Ciekawostka: Zarówno Mezopotamia jak i Egipt rozwinęły się w dolinach wielkich rzek. To nie przypadek! Regularne wylewy rzek dawały żyzne gleby, co umożliwiło rozwój rolnictwa i powstanie pierwszych cywilizacji.