Próby zjednoczenia Polski po rozbiciu dzielnicowym były kluczowym procesem w historii kraju. Dążenia do ponownego scalenia ziem polskich wynikały z potrzeby wzmocnienia państwa, poprawy sytuacji gospodarczej i obronności. Głównymi postaciami w tym procesie byli Piastowie śląscy, Przemysł II oraz Władysław Łokietek, którzy podejmowali różne działania mające na celu zjednoczenie kraju w XIII i XIV wieku.
- Przyczyny zjednoczenia Polski po rozbiciu dzielnicowym obejmowały chęć zapewnienia swobodnego handlu, lepszej obrony przed zagrożeniami zewnętrznymi i skuteczniejszej polityki zagranicznej.
- Proces jednoczenia rozpoczął się w I połowie XIII wieku, z kluczową rolą Piastów śląskich, szczególnie Henryka Brodatego i Henryka Pobożnego.
- Ważnym momentem było odrodzenie Królestwa Polskiego, z koronacją Przemysła II w 1295 roku.
- Rządy czeskie w Polsce pod panowaniem Wacława II i III stanowiły przeszkodę w zjednoczeniu, ale ich kres otworzył drogę dla Władysława Łokietka.