Życie w mieście i podział mieszczan
Życie w średniowiecznym mieście było pełne kontrastów. Tylko ratusz i domy najbogatszych mieszkańców były murowane. Większość mieszczan mieszkała w drewnianych domach, które stały blisko siebie, co stwarzało duże zagrożenie pożarowe.
Mieszczanie w średniowieczu dzielili się na trzy grupy: patrycjat (najbogatsi kupcy i rzemieślnicy), pospólstwo (średniozamożni, najliczniejsza grupa) oraz plebs (najbiedniejsi). Ta hierarchia określała nie tylko bogactwo, ale też wpływy w mieście.
Miastem rządził samorząd, głównie rada miejska złożona z przedstawicieli patrycjatu. Decydowali oni o cenach towarów, podatkach i innych ważnych sprawach. Rada sama wybierała nowych członków, co sprawiało, że podejmowała decyzje korzystne przede wszystkim dla najbogatszych.
Rzemieślnicy zrzeszali się w cechach - organizacjach skupiających przedstawicieli tego samego zawodu. Aby zostać mistrzem w swoim fachu, czeladnik musiał wykonać majstersztyk - dzieło potwierdzające jego umiejętności. Rzemieślnik nienależący do cechu nazywany był partaczem i nie mógł pracować w mieście.
Ważne! Przynależność do cechu dawała rzemieślnikowi ochronę, ale też nakładała ograniczenia - cech decydował o cenach, jakości i ilości wytwarzanych produktów.