Życie w średniowiecznym mieście
Miasta były ważnymi ośrodkami życia w średniowieczu. Największe polskie miasta pod koniec XV wieku to Gdańsk, Kraków, Toruń i Elbląg. Mieszkańcy miast, czyli mieszczanie, zajmowali się głównie rzemiosłem, handlem i usługami.
Miasta otrzymywały od władców prawa miejskie, które dawały im specjalne przywileje. Dzięki nim mieszczanie mogli wybierać własne władze, organizować targi i budować mury obronne. To dawało miastom dużą niezależność i możliwość rozwoju.
W mieście znajdowały się charakterystyczne budowle: mury z bramami (zamykane na noc), baszty obronne, barbakan (okrągła budowla obronna) oraz ratusz, gdzie urzędowały władze. Centrum miasta stanowił rynek - główny plac, gdzie odbywały się uroczystości, turnieje rycerskie, egzekucje, a przede wszystkim handel.
Ciekawostka: Bramy miejskie zamykano na noc nie tylko dla bezpieczeństwa, ale też by kontrolować, kto wchodzi i wychodzi z miasta. Późne powroty mogły oznaczać kłopoty z dostaniem się do domu!