Jezuici i nowa religijność katolicka
Ignacy Loyola w 1534 roku stworzył "elitarną jednostkę" Kościoła katolickiego - zakon jezuitów. Ci nowocześni mnisi stawiali na wykształcenie, misje i walkę intelektualną z protestantyzmem.
Jezuici byli wszędzie: jako spowiednicy królów, nauczyciele w kolegiach (najlepszych szkołach średnich tamtych czasów), misjonarze na krańcach świata i wydawcy książek przeciw reformacji. Ich działalność misyjna była heroiczna - polscy jezuici jak Andrzej Bobola czy Wojciech Męciński oddali życie za wiarę.
Po soborze trydenckim katolicyzm stał się bardziej emocjonalny i widowiskowy. Procesje, pielgrzymki i kult maryjny zyskały na popularności. Katolików obowiązywały częstsze posty i więcej świąt, co odróżniało ich od "skromnych" protestantów.
Ta nowa religijność miała jasny cel - pokazać, że katolicyzm to nie tylko doktryna, ale żywe doświadczenie duchowe dostępne dla wszystkich wiernych.
📚 Ważne na sprawdzian: Jezuici to klucz do zrozumienia kontrreformacji - łączyli tradycyjną wiarę z nowoczesnymi metodami działania.