Renesans w Europie był przełomowym okresem w historii kultury europejskiej, który rozpoczął się we Włoszech w XIV wieku i trwał do końca XVI wieku.
Humanizm stał się fundamentalną ideą epoki, stawiając człowieka w centrum zainteresowania. Antropocentryzm zastąpił średniowieczny teocentryzm, co doprowadziło do rozwoju sztuki, nauki i literatury skupionej na człowieku i jego potrzebach. Renesansowy humanista charakteryzował się wszechstronnym wykształceniem, znajomością języków klasycznych i zainteresowaniem kulturą antyczną. W tym okresie nastąpił również rozwój reformacji, która doprowadziła do znaczących zmian w życiu religijnym Europy.
Przełomowym wydarzeniem było wynalezienie druku przez Jana Gutenberga w 1450 roku, co zrewolucjonizowało dostęp do wiedzy i przyspieszyło rozwój kultury. Historia druku w Polsce rozpoczęła się w 1473 roku, kiedy to w Krakowie powstała pierwsza drukarnia. Kultura renesansu w Polsce rozwinęła się szczególnie za panowania Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta, a jej rozkwit przypadł na XVI wiek. Do najważniejszych odkryć renesansu należały osiągnięcia w dziedzinie astronomii (teoria heliocentryczna Kopernika), anatomii (badania Vesaliusa) oraz geografii (odkrycia Kolumba i Vasco da Gamy). Wybitni artyści renesansu jak Leonardo da Vinci, Michał Anioł czy Rafael Santi tworzyli dzieła, które do dziś są symbolami epoki i świadectwem jej wielkości. W architekturze powrócono do klasycznych wzorców antycznych, wprowadzając harmonię, symetrię i proporcje. Literatura renesansowa, inspirowana humanizmem w literaturze renesansu, skupiała się na tematach świeckich, eksponując wartość jednostki ludzkiej i jej prawo do szczęścia ziemskiego.