Starożytne Indie i Chiny
Cywilizacja indyjska
Starożytna cywilizacja Indii narodziła się w III tysiącleciu p.n.e. w dolinach rzek Indusu i Gangesu. Żyzne tereny umożliwiały uprawę pszenicy, jęczmienia i bawełny oraz hodowlę zwierząt. Polityczne zjednoczenie Indii nastąpiło dopiero w IV wieku p.n.e. za sprawą dynastii Maurjów.
Z Indii wywodzą się dwie wielkie religie: hinduizm i buddyzm. Hinduizm koncentruje się na dążeniu do duchowej doskonałości i wierze w reinkarnację - odradzanie się duszy w innym ciele po śmierci. Celem wyznawców jest osiągnięcie nirwany, czyli stanu wolności od ziemskich pragnień.
Buddyzm, założony przez Buddę, również koncentruje się na osiągnięciu nirwany, ale szczególnie podkreśla rolę medytacji i niestosowania przemocy.
Cywilizacja chińska
Cywilizacja chińska powstała w V tysiącleciu p.n.e. w dolinie Żółtej Rzeki. Dzięki żyznym osadom rzecznym rozwijało się rolnictwo (uprawa prosa, jęczmienia, pszenicy i ryżu) oraz rzemiosło.
W V/VI w. p.n.e. Konfucjusz stworzył konfucjanizm - system filozoficzny oparty na sumiennym wykonywaniu obowiązków i poszanowaniu hierarchii społecznej.
💡 Ciekawostka: Chińczycy dokonali wielu przełomowych wynalazków - stworzyli papier, pismo kaligraficzne, a także zbudowali Wielki Mur Chiński i utworzyli słynny Jedwabny Szlak, który łączył Wschód z Zachodem.
Obie cywilizacje rozwijały się niezależnie, ale miały ogromny wpływ na kształtowanie się kultury całej Azji i świata.