Sztuka i architektura starożytnej Grecji
Rozwój rzeźby greckiej wywodził się głównie z kultu religijnego. Klasyczny kanon piękna, który do dziś stanowi punkt odniesienia w sztuce, ukształtował się w V i IV wieku p.n.e. W tym okresie greccy artyści dążyli do idealnych proporcji i harmonii.
W malarstwie wazowym wyróżniamy dwa główne style: czarnofigurowy i czerwonofigurowy, które odzwierciedlały rozwój technik artystycznych starożytnej Hellady. Wśród najsłynniejszych rzeźb greckich znajdziemy Dyskobola oraz monumentalny Posąg Ateny Partenos.
Architektura grecka opierała się na trzech głównych porządkach architektonicznych: doryckim, jońskim i korynckim. Porządek dorycki charakteryzuje się prostotą, brakiem bazy i głowicą w kształcie spłaszczonej poduszki. Kolumny mają masywny, lekko wybrzuszony trzon z 20 żłobieniami.
💡 Ciekawostka: Porządek koryncki, najbardziej ozdobny ze wszystkich, ma głowicę zdobioną liśćmi akantu, co nadawało budowlom szczególnie wyrafinowany charakter.
W porządku jońskim kolumny mają bazę i charakterystyczne ślimacznice w głowicy, a trzon ma 24 żłobienia. Budowle greckie często zdobiły tympanony i fryzy przedstawiające sceny mitologiczne lub historyczne.
Grecy rozwinęli również historiografię, czyli pisarstwo historyczne. Pierwszych historyków greckich nazywano logografami. Warto też pamiętać, że reformy Solona przywróciły nieuciśnionym wolność, co miało ogromny wpływ na rozwój kultury i demokracji.