Pobierz z
Google Play
Proste zwierzęta bezkręgowe
Układ pokarmowy
Stawonogi. mięczaki
Chemiczne podstawy życia
Organizm człowieka jako funkcjonalna całość
Komórka
Genetyka molekularna
Ekologia
Układ wydalniczy
Rozmnażanie i rozwój człowieka
Genetyka klasyczna
Aparat ruchu
Metabolizm
Genetyka
Kręgowce zmiennocieplne
Pokaż wszystkie tematy
Systematyka związków nieorganicznych
Reakcje chemiczne w roztworach wodnych
Wodorotlenki a zasady
Kwasy
Reakcje utleniania-redukcji. elektrochemia
Węglowodory
Układ okresowy pierwiastków chemicznych
Efekty energetyczne i szybkość reakcji chemicznych
Pochodne węglowodorów
Budowa atomu a układ okresowy pierwiastków chemicznych
Stechiometria
Sole
Gazy i ich mieszaniny
Świat substancji
Roztwory
Pokaż wszystkie tematy
17.05.2022
1740
50
Udostępnij
Zapisz
Pobierz
Kultura Polski w średniowieczu Styl romański Styl romański rozwijał się w Polsce od połowy XI w. (panowanie Kazimierza Odnowiciela) do XIII w. Świątynie budowane w stylu romańskim na ziemiach polskich są mniejszych rozmiarów niż te, które powstały na zachodzie Europy. Obiekty romańskie w znaczącej większości były wielokrotnie przebudowywane w późniejszych wiekach. Oznacza to, że łączą cechy różnych stylów. Budowle romańskie były dekorowane za pomocą elementów rzeźbiarskich, np. płaskorzeźb, portali czy kolumn. Najważniejsze zabytki sztuki romańskiej na ziemiach polskich: • kolegiata w Tumie pod Łęczycą, • Drzwi Gnieźnieńskie, rotunda św. Mikołaja w Cieszynie, • kolumny z kościoła w Strzelnie, Płyta Wiślicka, która znajdowała się na posadzce w krypcie kościoła w Wiślicy Styl gotycki Styl gotycki na ziemiach polskich rozwijał się od XIII w. do początków XVI w. Budowle wznoszone w tym stylu budowano głównie z cegły (kamień był trudno dostępny). Mają prostszą formę niż obiekty powstałe na zachodzie Europy. W tym stylu budowano nie tylko obiekty sakralne, ale też miejskie ratusze, zamki, kamienice. Rzeźby gotyckie powstałe na przełomie XV i XVI w. charakteryzują się dużym realizmem Najważniejsze zabytki sztuki gotyckiej na ziemiach polskich: Bazylika Mariacka w Krakowie i znajdujący się w niej ołtarz główny autorstwa Wita Stwosza, • Bazylika Mariacka w Gdańsku, • ratusze w Toruniu i we Wrocławiu, zamki krzyżackie, np. w Malborku. Nauka i szkolnictwo Kultura Polski w średniowieczu to także rozwój nauki. Pierwszymi wykształconymi ludźmi na ziemiach polskich...
Średnia ocena aplikacji
Uczniowie korzystają z Knowunity
W rankingach aplikacji edukacyjnych w 11 krajach
Uczniowie, którzy przesłali notatki
Użytkownik iOS
Filip, użytkownik iOS
Zuzia, użytkownik iOS
byli duchowni, ponieważ potrafili czytać i pisać. Językiem dokumentów i wszelkich aktów prawnych była łacina. Po przyjęciu chrześcijaństwa powoli rozwijały się szkoły parafialne oraz katedralne. Ich sieć stała się gęstsza pod koniec średniowiecza, czemu sprzyjał proces kolonizacji. W 1364 r. Kazimierz Wielki założył w Polsce pierwszy uniwersytet - Akademię Krakowską. Mieli się tam kształcić przyszli urzędnicy. Do tej pory Polacy musieli wyjeżdżać na studia za granicę. W XV w. absolwenci krakowskiego uniwersytetu stanowili już elitę społeczeństwa polskiego - byli wśród nich m.in. wybitni prawnicy (np. Paweł Włodkowic). W tym stuleciu studiował w Krakowie też Mikołaj Kopernik. Poczatki dziejopisarstwa Pierwsze polskie kroniki zostały napisane w języku łacińskim. O najwcześniejszych wydarzeniach z historii Polski wiadomo głównie z kronik i roczników napisanych w państwach sąsiednich. Na początku XII w. powstała pierwsza kronika poświęcona dziejom Polski, a jej autorem był Anonim zwany Gallem. Kronika polska kończy się na panowaniu Bolesława Krzywoustego. Pod koniec XII w. Wincenty Kadłubek napisał Kronikę Polski. W XV w. Jan Długosz, wychowawca synów Kazimierza Jagiellończyka, opracował Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego. Wymienione kroniki powstały na dworach władców i były im przychylne.