W folwarku szlacheckim
Wzrost liczby ludności na świecie zwiększył zapotrzebowanie na żywność. Ludzie zaczęli przekształcać tereny nieużywane - wycinali lasy, osuszali bagna i wykorzystywali nieużytki do uprawy ziemi. Tak powstały folwarki - duże gospodarstwa rolne, gdzie centralnym punktem był dwór zamieszkiwany przez szlachcica.
Do pracy w folwarkach potrzebowano więcej rąk do pracy. Szlachta zaczęła więc przymuszać chłopów do pańszczyzny - darmowej pracy na polach folwarcznych w zamian za możliwość korzystania z ziemi. Był to ciężki obowiązek dla chłopów.
Po odzyskaniu Pomorza Gdańskiego w 1466 roku, Polska zyskała dostęp do morza, a Wisła stała się głównym szlakiem handlowym. Zboże transportowano rzeką (spław rzeczny), przechowywano je w spichlerzach, a następnie przewożono statkami zwanymi szkutami. To przyczyniło się do rozwoju polskich miast, zwłaszcza Gdańska.
Ciekawostka! Szlachta, zazdroszcząc mieszkańcom miast dochodów ze sprzedaży zboża, wywalczyła w 1496 roku nowe przywileje zwane statutami piotrowskimi. Dzięki nim szybko się bogaciła, ale działo się to kosztem innych grup społecznych.