Wojna Krymska - przyczyny, przebieg i skutki
Główną przyczyną wojny krymskiej były imperialne ambicje Rosji, która dążyła do uzyskania dostępu do strategicznych cieśnin łączących Morze Czarne z Morzem Śródziemnym. Rosja próbowała rozszerzyć swoje wpływy poprzez ideologię panslawizmu, zakładającą zjednoczenie Słowian południowych pod swoim protektoratem. Bezpośrednim pretekstem do konfliktu stało się żądanie cara Mikołaja I dotyczące opieki nad miejscami świętymi w Palestynie oraz nad prawosławnymi poddanymi sułtana.
Wojna rozpoczęła się w 1853 roku, gdy sułtan osmański wypowiedział wojnę Rosji. Co ciekawe, europejskie mocarstwa, takie jak Francja, Wielka Brytania i Austria, poparły Imperium Osmańskie, obawiając się nadmiernego wzrostu potęgi Rosji. Przełomowym momentem konfliktu było oblężenie i zdobycie twierdzy Sewastopol w 1855 roku, które ostatecznie przesądziło o klęsce Rosji. Po śmierci cara Mikołaja I jego następca, Aleksander II, zdecydował się zakończyć wojnę.
Ciekawostka! Wojna krymska była jednym z pierwszych konfliktów relacjonowanych na bieżąco dzięki telegrafowi, a także dokumentowanych fotograficznie, co znacząco wpłynęło na sposób, w jaki społeczeństwo postrzegało działania wojenne.
Skutki wojny były dalekosiężne. Pokój paryski z 1856 roku wprowadził demilitaryzację Morza Czarnego oraz zapewnił szeroką autonomię Serbii, Mołdawii i Wołoszczyźnie. Pozycja Wielkiej Brytanii i Francji w regionie znacznie się umocniła, podczas gdy prestiż Rosji mocno ucierpiał. Porażka militarna zmusiła Rosję do przeprowadzenia licznych reform wewnętrznych, rozpoczynając okres liberalizacji znany jako odwilż posewastopolska. Konflikt doprowadził również do zachwiania Świętego Przymierza, co zmieniło układ sił w Europie.