Wojna peloponeska - przyczyny, przebieg i skutki
Po zwycięstwie nad Persami Ateny i Sparta zaczęły rywalizować o przywództwo w Grecji. Chociaż Związek Morski pomógł wyzwolić wyspy na Morzu Egejskim, po pokoju Kalliasa Ateny nie chciały go rozwiązać. Wykorzystywały go jako narzędzie do ograniczania wpływów Sparty, co zwiększało napięcia między oboma państwami.
W 431 roku p.n.e. wybuchła wojna peloponeska, która trwała aż 27 lat. Ateny, zamiast podejmować bezpośrednią walkę, używały swojej potężnej floty do niszczenia wybrzeży Peloponezu. Sparta z kolei najeżdżała Attykę, niszcząc wsie i pola uprawne wokół Aten. W 421 roku p.n.e. zawarto tymczasowy pokój, którego inicjatorem był Nikiasz (dowódca Aten po śmierci Peryklesa), ale po kilku latach spokoju walki wznowiono.
Wojna zakończyła się w 404 roku p.n.e. porażką Aten, które zostały zmuszone do zburzenia murów miejskich i oddania floty. Sparta przejęła dominującą pozycję w świecie greckim i zaczęła ingerować w wewnętrzne sprawy innych polis. Wieloletni konflikt doprowadził do gospodarczego wyniszczenia całej Hellady.
Warto zapamiętać! Wojna peloponeska otworzyła drogę do późniejszej dominacji obcych potęg - najpierw Persji, a później Macedonii, ponieważ osłabione greckie państwa nie były już w stanie skutecznie bronić swojej niezależności.