Wojna poza Europą
Działania wojenne w Afryce rozpoczęli Włosi w sierpniu 1940 roku. Gdy zaczęli przegrywać, w 1941 roku z pomocą przyszły niemieckie oddziały Afrika Korps dowodzone przez generała Erwina Rommla. W walkach o Tobruk wyróżniła się polska Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich pod dowództwem generała Kopańskiego.
Punktem zwrotnym był rok 1942, kiedy Brytyjczycy rozbili siły niemieckie w bitwie pod El-Alamein. Ta strategiczna porażka oznaczała początek końca obecności państw Osi w Afryce Północnej. Dlaczego Niemcy byli w Afryce Północnej? Chcieli przejąć kontrolę nad Kanałem Sueskim i odciąć Wielką Brytanię od dostaw ropy z Bliskiego Wschodu. Walki w Afryce zakończyły się ostatecznie w 1943 roku.
Równocześnie toczyła się bitwa o Atlantyk, gdzie niemieckie łodzie podwodne (U-Booty) atakowały konwoje płynące z USA do Wielkiej Brytanii i ZSRR. Niemcy stosowali tzw. "taktykę wilczego stada", która początkowo była bardzo skuteczna.
Warto wiedzieć! Atak na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku zmienił bieg wojny. Japończycy zniszczyli znaczną część amerykańskiej floty wojennej na Hawajach, co doprowadziło do przystąpienia USA do wojny.
Japonia początkowo odnosiła sukcesy w Azji, zajmując ogromne terytoria do połowy 1942 roku. Przełomowym momentem była bitwa o Midway (czerwiec 1942), po której Amerykanie przejęli inicjatywę na Pacyfiku. Kolejne ważne starcie to walki o wyspę Guadalcanal, gdzie Japończycy ponieśli dotkliwą porażkę.