Przyczyny i skutki zjednoczenia Niemiec
Przez wieki terytorium dzisiejszych Niemiec było podzielone na wiele mniejszych państw o różnym statusie i władcach. W XIX wieku młode pokolenie Niemców zaczęło coraz głośniej domagać się utworzenia zjednoczonych, silnych Niemiec. Przyczyny zjednoczenia Niemiec miały nie tylko charakter narodowościowy, ale również ekonomiczny - liczne cła między krajami niemieckimi oraz różnice w polityce gospodarczej utrudniały handel i transport.
Kluczowym momentem w dążeniach zjednoczeniowych była Wiosna Ludów w 1848 roku, gdy jednym z głównych haseł rewolucjonistów stało się zjednoczenie państwa wokół Austrii lub Prus. Jednak prawdziwym architektem zjednoczenia stał się pruski polityk Otto von Bismarck, który realizował swoją wizję metodą "krwi i żelaza", a nie przez "dyskusje i zjazdy".
W latach 1864-1871 Prusy prowadziły serię zwycięskich wojen przeciwko potencjalnym przeciwnikom planu zjednoczeniowego. Po pokonaniu Danii, Austrii i wreszcie Francji, 18 stycznia 1871 roku w Wersalu oficjalnie utworzono Cesarstwo Niemieckie (II Rzeszę), nawiązując do średniowiecznych tradycji.
Warto zapamiętać! Zjednoczenie Niemiec w 1871 roku nastąpiło po trzech zwycięskich wojnach prowadzonych przez Prusy: z Danią (1864), Austrią (1866) i Francją (1870-1871).
Skutki zjednoczenia Niemiec (1871) były ogromne. Nowo powstałe państwo szybko się rozbudowywało i bogaciło, wykorzystując reparacje wojenne od pokonanej Francji do budowy licznych gmachów użyteczności publicznej. Niemcy włączyły się w wyścig kolonialny i rozpoczęły rozbudowę floty, co zaniepokoiło Wielką Brytanię. Szczególną pozycję w niemieckiej gospodarce zyskało imperium finansowe Kruppa, oparte na zakładach metalurgicznych i zbrojeniowych.