Stany Zjednoczone przed wojną secesyjną
Ameryka w XIX wieku to system dwupartyjny: demokraci (plantatorzy z Południa, za niewolnictwem) przeciwko republikanom (przemysłowcy z Północy, przeciwko niewolnictwu). Prezydent James Monroe wprowadził doktrynę Monroego - izolacjonizm oznaczający "Ameryka dla Amerykanów".
Wojna secesyjna (1861-1865) wybuchła z powodu fundamentalnych różnic między regionami. Północ: 23 stany, 22 mln ludności, przemysł, miasta, za zniesieniem niewolnictwa. Południe: 11 stanów, 9 mln ludności, rolnictwo, plantacje, za utrzymaniem niewolnictwa.
Wybór Abrahama Lincolna na prezydenta był iskrą zapalną. Stany południowe ogłosiły secesję i utworzyły Skonfederowane Stany Ameryki ze stolicą w Richmond i prezydentem Jeffersonem Davisem.
Lincoln wydał dekret o zniesieniu niewolnictwa w stanach zbuntowanych, a wojska Unii stosowały taktykę "spalonej ziemi" - niszczenie wszystkiego, co mogło pomóc przeciwnikowi.
💡 Pamiętaj: Abolicjonizm to ruch na rzecz zniesienia niewolnictwa - jego zwolennicy uważali, że niewolnictwo jest sprzeczne z chrześcijaństwem!