Dekolonizacja i konflikty na Bliskim Wschodzie
Lata 50. i 60. XX wieku to okres intensywnej dekolonizacji, czyli procesu wyzwalania się narodów spod zależności kolonialnej. Jednym z przykładów tego procesu była wojna indochińska (19 grudnia 1946 r. - 1 sierpnia 1954 r.), która zakończyła się klęską Francji i doprowadziła do niepodległości Wietnamu.
Definition: Dekolonizacja to proces wyzwalania się narodów z zależności kolonialnej poprzez tworzenie nowych, niepodległych państw.
Na Bliskim Wschodzie ważną postacią był Jasir Arafat, polityk palestyński i przywódca tamtejszego ruchu wyzwoleńczego. W 1956 roku utworzył on organizację Al-Fatah, która podjęła walkę zbrojną przeciwko Izraelowi.
Highlight: Jasir Arafat był kluczową postacią w walce o prawa Palestyńczyków i dążeniu do utworzenia niepodległego państwa palestyńskiego.
Inną znaczącą postacią był Dalajlama, duchowy przywódca Tybetu, który w 1989 roku został uhonorowany Pokojową Nagrodą Nobla za swoje wysiłki na rzecz pokojowego rozwiązania konfliktu tybetańsko-chińskiego.
Ważnym wydarzeniem w regionie był kryzys sueski (28 października 1956 r.), spowodowany dążeniem Wielkiej Brytanii i Francji do utrzymania kontroli nad Kanałem Sueskim. Mimo militarnego zwycięstwa Izraela, Wielkiej Brytanii i Francji, politycznie zwyciężył Egipt, co przyspieszyło proces dekolonizacji w regionie.
Example: Kryzys sueski pokazał rosnącą rolę krajów Trzeciego Świata w polityce międzynarodowej i osłabienie pozycji dawnych mocarstw kolonialnych.
Kolejnym istotnym konfliktem była wojna sześciodniowa (5-10 czerwca 1967 r.), w której Izrael odniósł błyskawiczne zwycięstwo nad koalicją państw arabskich, zajmując m.in. cały Półwysep Synaj i Wzgórza Golan.
Vocabulary: Maoizm to wariant ideologii komunistycznej oparty na ideach Mao Zedonga, przywódcy komunistycznej partii Chin, który kładł nacisk na rolę chłopstwa w rewolucji.
Skutki destalinizacji w Polsce i innych krajach bloku wschodniego były złożone. Z jednej strony przyniosła ona pewne złagodzenie terroru i ograniczoną liberalizację, z drugiej jednak nie doprowadziła do fundamentalnych zmian systemowych. Władza komunistyczna, mimo pewnych modyfikacji, pozostała niedemokratyczna i represyjna wobec opozycji.