Podział Niemiec i Początki Zimnej Wojny
Sytuacja Niemiec po II wojnie światowej była niezwykle skomplikowana. Zwycięskie mocarstwa dokonały podziału Niemiec na strefy okupacyjne, gdzie każde z nich (Stany Zjednoczone, Francja, Wielka Brytania i ZSRR) sprawowało kontrolę nad przydzielonym obszarem. Rozpoczęto gruntowną przebudowę niemieckiego społeczeństwa według zasady 4D: denazyfikacji (usuwanie wpływów nazistowskich), demokratyzacji (wprowadzanie systemu demokratycznego), demilitaryzacji (likwidacja armii) oraz dekartelizacji (rozbicie wielkich koncernów przemysłowych).
Definicja: Denazyfikacja oznaczała kompleksowy proces usuwania wpływów nazistowskich ze wszystkich sfer życia publicznego w powojennych Niemczech.
W latach 1948-1949 doszło do pierwszego kryzysu berlińskiego, gdy Sowieci zablokowali dostęp do zachodnich sektorów Berlina. W odpowiedzi na narastający konflikt utworzono dwa państwa niemieckie: Republikę Federalną Niemiec (RFN) na zachodzie, gdzie kanclerzem został Konrad Adenauer, oraz Niemiecką Republikę Demokratyczną (NRD) na wschodzie.
Kluczowym elementem odbudowy powojennej Europy był Plan Marshalla, realizowany od 1948 roku. Program ten przewidywał amerykańską pomoc gospodarczą w postaci dostaw surowców i kredytów. W ramach OEEC (Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej) Amerykanie przekazali około 13,5 miliarda dolarów na odbudowę państw europejskich.