Prawo administracyjne stanowi fundamentalną gałąź prawa publicznego, regulującą organizację i funkcjonowanie administracji publicznej w Polsce. System ten opiera się na hierarchicznej strukturze organów państwowych oraz zasadach określających ich wzajemne relacje i kompetencje.
Organy administracji publicznej w Polsce działają na różnych szczeblach - od centralnych po lokalne. Do najważniejszych należą: Rada Ministrów, ministrowie, wojewodowie, a także organy samorządu terytorialnego. Ich funkcjonowanie reguluje Kodeks postępowania administracyjnego, który ustanawia kluczowe zasady postępowania administracyjnego, takie jak: zasada praworządności, prawdy obiektywnej, szybkości i prostoty postępowania oraz dwuinstancyjności. Cechy prawa administracyjnego obejmują jego władczy charakter, jednostronność działania oraz przymus państwowy.
Struktura administracji publicznej w Polsce opiera się na podziale na administrację rządową i samorządową. Funkcje administracji publicznej koncentrują się na realizacji zadań publicznych, świadczeniu usług dla obywateli oraz zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania państwa. Normy prawa administracyjnego dzielą się na materialne, ustrojowe i proceduralne, tworząc kompleksowy system regulacji. Szczególnie istotne są normy ustrojowe prawa administracyjnego, które określają organizację i zasady działania organów administracyjnych. Uczestnicy postępowania administracyjnego obejmują nie tylko organy administracji, ale także strony postępowania, świadków, biegłych i innych uczestników, których prawa i obowiązki reguluje szczegółowo k.p.a.
