Rzeźba i malarstwo barokowe

Rzeźba barokowa była ściśle związana z architekturą, często stanowiąc jej integralną część. Charakteryzowała się:

• Podporządkowaniem architekturze i stanowieniem istotnego elementu jej dekoracji.
• Tworzeniem marmurowych posągów głównie do dekoracji ogrodów.
• Przedstawieniami mitologicznymi i alegorycznymi.
• Idealizowanymi postaciami ukazywanymi w lekkim, niemal tanecznym ruchu.
• Wykorzystaniem różnorodnych materiałów, takich jak brąz, marmur, drewno i porcelana.

Malarstwo barokowe stało się lżejsze i bardziej zmysłowe. Jego cechy to:

• Dominacja tematyki miłosnej i scen dworskich.
• Przewaga plamy barwnej nad rysunkiem.
• Stosowanie pastelowych kolorystyk.
• Rozproszone światło.
• Tworzenie portretów pastelami i dużych malowideł freskowych.

Przykład: Obraz "Huśtawka" Jean-Honoré Fragonarda jest doskonałym przykładem malarstwa rokokowego, ukazującym frywolną scenę dworską w pastelowych barwach.

Vocabulary: Theatrum sacrum to zasada tworzenia sztuki w taki sposób, aby skłaniała ona do głębszego przeżycia duchowego.

Rzeźba i malarstwo barokowe - kontynuacja

Rzeźba barokowa cieszyła się dużym zapotrzebowaniem, szczególnie w kościołach, gdzie powstawały ołtarze i kaplice. Charakterystyczne cechy to:

• Tworzenie nagrobków o kompozycji piramidalnej.
• Wykorzystanie kamienia, zwłaszcza marmuru i brązu.
• Stosowanie stiuku do tworzenia dekoracyjnych sztukaterii.
• Uzyskiwanie przepychu dzięki złoceniom.
• Wykorzystanie ukrytych okien $tzw. studni świetlnych$ dla efektów świetlnych.

Highlight: W rzeźbie barokowej można wyróżnić dwa nurty: barokowy - pełen dynamiki i ekspresji, oraz klasycyzujący - dążący do spokoju i harmonii.

Malarstwo barokowe charakteryzowało się:

• Ogromnym zapotrzebowaniem na obrazy religijne dużego formatu.
• Różnorodną tematyką, w której ścierały się różne koncepcje stylistyczne.
• Stosowaniem luminizmu, pozwalającego na uzyskanie silnych kontrastów światłocieniowych.
• Szeroką gamą barw, zwykle nasyconych.
• Grubym nakładaniem farby, podkreślającym fakturę.
• Dynamicznymi, wielopostaciowymi kompozycjami.

Przykład: "Dziewczyna z perłą" Vermeera jest przykładem malarstwa barokowego, charakteryzującego się silnym światłocieniem i neutralnym, ciemnym tłem.

Vocabulary: Luminizm to technika malarska polegająca na uzyskiwaniu silnych kontrastów światłocieniowych.

Rokoko - charakterystyka i architektura

Rokoko to styl w sztuce europejskiej, który rozwinął się około 1720 roku we Francji i trwał do końca XVIII wieku. Często uważany za ostatnią fazę baroku, charakteryzował się lekkością form i delikatnością dekoracji.

Definicja: Rokoko to styl w sztuce europejskiej, rozwijający się od około 1720 roku, charakteryzujący się lekkością form, asymetrią i delikatną, pastelową kolorystyką.

Architektura rokokowa charakteryzowała się:

• Budową niewielkich pałaców miejskich z zamkniętymi dziedzińcami.
• Tworzeniem mniejszych willi i pawilonów parkowych.
• Rezygnacją z symetrii, klasycznych porządków i proporcji.
• Dążeniem do efektu lekkości i "odmaterializowania" ścian.
• Stosowaniem białych lub pastelowych wykładzin.
• Wykorzystaniem ogromnych okien sięgających podłogi i luster.
• Tworzeniem owalnych salonów.

Przykład: Kościół w Vierzehnheiligen, zaprojektowany przez Balthasara Neumanna, jest doskonałym przykładem architektury rokokowej.

Highlight: Charakterystyczną cechą architektury rokokowej była atektonika, czyli zdobienie ścian jedynie delikatnymi listwami, co dawało wrażenie lekkości.

Styl rokoko cechy obejmowały również:

• Delikatne złocenia i srebrzenia.
• Tworzenie mniejszych, bardziej intymnych pomieszczeń.
• Stosowanie dekoracji ściennej w stylu Ludwika XV.

Sztuka rokoko cechy to przede wszystkim lekkość, delikatność i intymność, które stanowiły kontrast dla monumentalności i przepychu baroku.

Barok - charakterystyka ogólna

Barok to styl w sztuce europejskiej, który rozwinął się około 1575 roku we Włoszech i trwał do około 1770 roku. Charakteryzował się monumentalnością, dynamizmem form i bogatą dekoracją.

Definicja: Barok to styl w sztuce europejskiej, który rozwinął się w końcu XVI wieku, charakteryzujący się monumentalnością, dynamizmem form i bogatą dekoracją.

Architektura barokowa czerpała inspiracje z antyku, ale interpretowała je w nowy, dynamiczny sposób. Charakterystyczne cechy to:

• Wykorzystanie klasycznych elementów architektonicznych, takich jak kolumny, pilastry, gzymsy i frontony, ale w sposób bardziej dynamiczny i ekspresyjny.
• Bogactwo i przepych wnętrz, zgodnie z zasadą theatrum sacrum.
• Dynamiczne kształtowanie struktury ścian poprzez zestawianie kolumn i pilastrów.
• Stosowanie różnorodnych materiałów, w tym kolorowych marmurów i złoceń.
• Wykorzystanie trików perspektywicznych dla uzyskania efektów iluzjonistycznych.

Przykład: Kościół San Ivo alla Sapienza w Rzymie, zaprojektowany przez Francesco Borrominiego, jest doskonałym przykładem dynamicznej architektury barokowej.

Highlight: Ważnym elementem architektury barokowej było stosowanie kopuł z oknami, najczęściej lokowanych na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu.