Apokalipsa św. Jana

Alternatywny zapis:

- męczennicy skarżą się i otrzymują zapewnienie o czekającej ich nagrodzie VI - wielkie trzęsienie ziemi, zagłada świata i niegodziwych ludzi; 4 aniołów pieczętuje - oznacza sługi Boże (ocaleje 144 000 z pokoleń Izraela) VII - po jej otwarciu nastaje cisza; pojawia się 7 aniołów trzymających 7 trąb 7 TRĄB I - grad i ogień zmieszany z krwią spadły na ziemię → spłonęła 1/3 ziemi, 1/3 drzew i cała trawa II - do morza wrzucono górę ziejącą ogniem → 1/3 morza zamieniła się w krew, 1/3 stworzeń wyginęła, 1/3 okrętów została zniszczona III - z nieba spadła wielka gwiazda na 1/3 rzek i źródła wód → wody stały się gorzkie; wielu ludzi zmarło IV - zgasła 1/3 słońca, 1/3 księżyca, 1/3 gwiazd V - otworzyła studnię Czeluści, z której wydobywał się dym i szarańcza - ma sprowadzić cierpienie na nieopieczętowanych ludzi VI - uwolnienie złych duchów - zabijają ogniem, dymem i siarką 4. Potężny anioł z nieba trzyma otwartą książeczkę; głosi proroctwo - Jan ma je zachować dla siebie (ma połknąć książeczkę). 5. Jan ma zmierzyć świątynię w Jeruzalem - proroctwo zniszczenia Jerozolimy. Dwóch Świadków tego zdarzenia zabije Bestia, która wydostanie się z czeluści, ale zmartwychwstaną. VII- anioł ogłasza triumf Boga 6. Wielki Smok barwy ognia ma zjeść nowo narodzone dziecko brzemiennej Niewiasty. Zostaje ono zabrane do Boga. Niewiasta ucieka na pustynię. W niebie toczy się bitwa między Smokiem a archaniołami - Smok (szatan) przegrywa i zostaje strącony na ziemię. Ściga Niewiastę, mści się na jej potomstwie. Smok (szatan) oddaje władzę Bestii (zepsute mocarstwo), która będzie zwalczać wyznawców Jezusa. 7. Druga Bestia (oznaczony liczbą 666 Fałszywy Prorok) namówi ludzi, aby podążyli za Bestią. 8. Baranek na górze Syjon razem ze 144 000 zbawionych. 9. Anioł zapowiada godzinę sądu - zbawienie wiernych Bogu i potępienie wyznawców Bestii. 10. Syn Człowieczy na obłoku, z sierpem w ręku - żniwa na ziemi; zdeptanie potępionych. 11. 7 aniołów trzyma 7 plag ostatecznych - wylewają 7 czasz na ziemię. 7 CZASZ GNIEWU BOGA I- wrzód bolesny na ludzi Bestii II - przemiana morza w krew III - zatrute rzeki i źródła wód IV - słońce płonie goręcej V-spada na tron Bestii VI - wysycha Eufrat 12. 3 duchy nieczyste z paszczy Smoka, Bestii i Fałszywego Proroka. Gromadzą się w miejscu Armagedon. VII - wylana w powietrze - dopełnienie zagłady: błyskawice, trzęsienie ziemi, zniszczone wszystkie miasta 13. Wielka Nierządnica = Babilon - mocarstwo prześladujące chrześcijan i jego zagłada (zdaniem św. Jana to Rzym). 14. Gody Baranka - świętowanie upadku Babilonu. 15. Jeździec z mieczem wychodzącym z ust ma zgładzić narody. Wtrąca w jezioro ognia Bestię i Fałszywego Proroka. 16. Anioł zrzuca Smoka w Czeluść, w której będzie uwięziony przez 1000 lat. Na tronach zasiedli sędziowie, a męczennicy powstali z martwych. 17. Szatan zostaje uwolniony po 1000 latach i prowadzi swoją armię. Ostatecznie pochłonie ich ogień z nieba, a diabeł zostanie wrzucony do jeziora ognia i siarki razem z Bestią i Fałszywym Prorokiem. 18. Sąd nad narodami według czynów. Niezapisani w księdze życia będą wrzuceni w jezioro ognia. Wybrani otrzymają wodę życia i będą na wieki przebywać z Bogiem. 19. Nowe Jeruzalem - piękne miasto zbudowane z kamieni szlachetnych; nie ma w nim świątyni, bo Bóg jest wszędzie. Oświetla je chwała Boga. Bramy będą otwarte. 20. Anioł przekazuje Janowi, aby nie zatajał tych wizji i oddał pokłon Bogu. Proroctwo ma się niebawem wypełnić. 21. W epilogu wypowiada się Jezus - każdy, kto za nim pójdzie, zostanie wpisany do księgi życia. Jak czytać Apokalipsę św. Jana? Trzeba czytać Apokalipsę w kontekście czasów, w których powstała, ● innych biblijnych ksiąg, których znajomość może ułatwić zrozumienie, ● metaforycznie ze względu na wielość symboli i obrazów. Przesłanie: Ci, którzy będą wierni Jezusowi, chociaż będą prześladowani, otrzymają nagrodę przebywania z Bogiem. Kościół zwycięży. Otwieranie pierwszych sześciu pieczęci Gdy Baranek otwiera pierwszą pieczęć, pojawia się pierwszy jeździec Apokalipsy - biały koń i jeździec z łukiem. Pod drugą pieczęcią kryje się drugi jeździec Apokalipsy - koń barwy ognia i jeździec z wielkim mieczem. Trzecia pieczęć odkrywa trzeciego jeźdźca Apokalipsy - czarnego konia i jeźdźca z wagą. Czwarta oznacza przybycie czwartego jeźdźca - trupio bladego konia, a na nim jeździec, któremu towarzyszy Śmierć i Otchłań. Jeźdźcy otrzymują władzę nad jedną czwartą ziemi, by: zabijali mieczem i głodem, i morem, i przez dzikie zwierzęta. Piąta pieczęć odsłania dusze tych, którzy zginęli za wiarę. Złamanie szóstej pieczęci oznaczało trzęsienie ziemi, a słońce stało się czarne, zaś księżyc przybrał kolor krwi. Niebo otwarło się, a wszyscy ludzie, biedni i bogaci, pochowali się, bojąc się gniewu Bożego. Pierwsze cztery trąby Gdy pierwszy anioł zatrąbił, na ziemię spadły grad i ogień pomieszane z krwią, a wraz z nimi spłonęła trzecia część ziemi. Druga trąba spowodowała rzucenie płonącej góry w morze. Natychmiast trzecia część morza stała się krwią, a trzecia część stworzeń żyjących w morzu wyginęła. Wraz z trzecią trąbą z nieba spadła wielka, płonąca gwiazda i zniszczyła jedną trzecią rzek i źródeł. Jedna trzecia wód stała się gorzka jak piołun i nie nadawała się do picia. Gdy zatrąbił czwarty anioł, zniszczone zostały jedna trzecia słońca, księżyca i gwiazd. Środkiem nieba leciał orzeł, który krzyczał ,,biada, biada, biada mieszkańcom ziemi wskutek pozostałych głosów trąb trzech aniołów, którzy mają trąbić". Geneza Najbardziej tajemnicza i kontrowersyjna księga Nowego Testamentu, nasycona symboliką, zawierająca sugestywną wizję końca świata, została napisana w II wieku n.e. Za jej autora uważa się św. Jana, ukochanego ucznia Jezusa, który jako ostatni pozostał z grona dwunastu apostołów. Miał on doświadczyć objawienia, które szczegółowo opisał w Apokalipsie. Księga nie została spisana w jednym czasie - tworzona była fragmentami, ostatnie prac nad tekstem przypadły najprawdopodobniej na ostatnie dni życia autora. Według niektórych badaczy hipoteza o autorstwie św. Jana nie jest prawdopodobna, według tych interpretacji twórcą dzieła miałby być jeden z uczniów apostoła. Czas i miejsce akcji Miejscem akcji jest przyszłość, w której niebo otworzy się nad ziemią, a Bóg będzie sądzić żywych i umarłych. Nastąpią wydarzenia, które ukażą bałwochwalców, wyznawców zła i wątpiących w Boga, zaś ci, którzy są mu wierni, zostaną wywyższeni. Ziemią będzie targał gniew Boży, odbędzie się walka dobra ze złem i ostatecznie dobro zwycięży, i nastąpi Królestwo Boże, któremu panowania nie będzie końca. Czas akcji jest bliżej nieokreślony - wizja jest wizją przyszłości i ukazuje losy świata, jakie nastąpią na jego końcu. Obejmuje kilka ostatnich miesięcy, w których na ziemię spadną różne kataklizmy, odbędzie się walka dobra ze złem, niewierni i bluźniercy zostaną ukarani, odbędzie się też Sąd Ostateczny, a na koniec nastąpi Królestwo Boże. Nawiązania w literaturze: Motywy apokaliptyczne w literaturze: Z. Herbert, ,,U wrót doliny" Z. Krasiński, ,,Nie-boska komedia" A. Mickiewicz, ,,Dziady cz. III" J. Kasprowicz,,,Hymny" T. Konwicki, ,,Mała apokalipsa" U. Eco, ,,Imię róży" Motywy apokaliptyczne w malarstwie: Michał Anioł, ,,Sąd Ostateczny" H. Memling, ,,Sąd Ostateczny - tryptyk" El Greco, ,,Otwarcie piątej pieczęci Apokalipsy" S. Dali,,,Chrystus z Apokalipsy św. Jana H. Dürer, ,,Sąd Ostateczny", ,,Bestia z dwoma rogami jak Baranek", „Nowa Jerozolima" (grafiki) P. P. Rubens, ,,Sąd Ostateczny P. Bruegel, ,,Triumf śmierci" Motywy apokaliptyczne w muzyce: P. Rubik, Z. Książek ,,Psalm apokaliptyczny" H. Berlioz ,,Symfonia Fantastyczna" F. Liszt ,,Totentanz" (tłum. Taniec umarłych) Dies irae - temat z chorału gregoriańskiego Apokalipsa (Objawienie) św. Jana to ostatnia księga Nowego Testamentu, zawierająca profetyczną wizję czasów ostatecznych, zakończonych zniszczeniem świata, zagładą ludzkości i Sądem Ostatecznym nad duszami wszystkich zmarłych ludzi. Według przekazów biblijnych, św. Jan miał doznać proroczej wizji podczas swego pobytu na wyspie Patmos. Apokalipsa to dzieło przesycone skomplikowaną symboliką (postaci, zwierząt, liczb), zawierające liczne alegorie, odwołania i metafory. Do najważniejszych symboli, ukazanych w wizji św. Jana należą: cztery zwierzęta składające Bogu pokłon, czterej jeźdźcy (zwycięzca, wojna, głód, śmierć), apokaliptyczna bestia oznaczona numerem ,,666" (utożsamiana z Antychrystem - szatanem), ,,nierządnica babilońska", siedem trąb, siedem pieczęci, smok i niewiasta (szatan i Maria - matka Chrystusa) oraz księga życia i śmierci. W profetycznym tekście apostoła obok przejmujących apokaliptycznych wizji można także odnaleźć metaforyczny obraz ,,Niebieskiego Jeruzalem". Święte Miasto jest nowym przybytkiem Boga i wybranych dusz zbawionych. Siedziba ta, ukazana w sposób realistyczny, przypomina warowną twierdzę zbudowaną ze złota i drogich kamieni. Centrum stanowi symboliczna rzeka i drzewo życia. Zgodnie z wizją św. Jana, miasto będzie przeznaczone duszom zbawionych a pozostałych czeka ,,jezioro ognia" i wieczna śmierć. Apokalipsa doczekała się niezliczonych interpretacji i nawiązań. Poszczególne elementy wizji (czterej jeźdźcy, sąd ostateczny, zagłada świata) stały się inspiracją dla wielu późniejszych dzieł literackich, malarskich i muzycznych. Symbolika Apokalipsy św. Jana Apokalipsa zawiera wiele pojęć o symbolicznym znaczeniu. Są to symbole związane ze zwierzętami występującymi w Księdze, przedmiotami oraz cyframi i liczbami. Oto niektóre z nich: Alfa i Omega - symbol początku i końca 7- cyfra występująca w wielu miejscach Księgi, symbolizuje coś mistycznego i tajemniczego np.: 7 gwiazd (symbol aniołów), 7 kościołów (symbol kapłanów), 7 pieczęci (symbol wyroków Bożych), 7 lamp (symbol siedmiu darów Ducha Św.) Pieczęć - symbol wyroku Boskiego Waga (atrybut jeźdźca na czarnym koniu) - symbol sprawiedliwości 666 - symbol szatana, liczba szatana Jeździec na białym koniu - symbol zwycięstwa Ewangelii Jeździec na koniu barwy ognia - symbol wojny Jeździec na czarnym koniu - symbol głodu Jeździec na trupio bladym koniu - symbol śmierci Święty Jan Ewangelista - Jan Apostoł (I w.) - rybak, jeden z 12 apostołów, uczniów Jezusa. Tradycyjnie uważany za autora Ewangelii św. Jana, trzech nowotestamentowych listów oraz Apokalipsy. Legenda przypisuje mu cudowne uniknięcie męczeńskiej śmierci po wrzuceniu do kotła z wrzącym olejem. Apokalipsa św. Jana jest ostatnią księgą Nowego Testamentu. Zamyka świętą historię, o której początkach opowiada Księga Rodzaju. Powstała pod koniec I w., w okresie prześladowań chrześcijan za panowania cesarza Domicjana Utwór św. Jana należy do ksiąg prorockich. Przedstawia objawienie, które ukazuje to, ,,co musi stać się niebawem". Po prologu następuje właściwy obraz Sądu Ostatecznego - wizja siedmiu pieczęci, siedmiu trąb i siedmiu czasz to zapowiedź sądu nad przeciwnikami Boga i ich ostatecznej zagłady. Zakończenie księgi mówi o nastaniu Nowego Jeruzalem na gruzach starego, bezbożnego świata, zwycięstwie Chrystusa i Kościoła oraz wspaniałości czasów ostatecznych. Tekst Apokalipsy wyróżnia się spośród innych części Nowego Testamentu nagromadzeniem elementów fantastycznych i baśniowych, tajemniczych symboli i alegorii. Przyjmuje się, że zło symbolizują m.in., zwierzęta: siedmiogłoskowy Smok oraz Bestie - jedna, mająca cechy pantery, niedźwiedzia i lwa, oraz druga, oznaczona liczbą 666. Występujący w objawieniu Babilon jest siedzibą wrogich Chrystusowi sił ciemności, sług szatana, miejscem nierządu, rozprężenia moralnego (w mieście tym widziano cesarski Rzym). Baranek natomiast to symbol Chrystusa, związany z charakterem Jego ofiary (,,Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata").