Alternatywny zapis:

Kostryna 12. Motyw: samodzielna władza Motywy Wina i kara Balladyna popełnia zbrodnie, aby dojść do władzy (zabija siostrę Alinę, Gralona, Grabca, Pustelnika, Kostryna, przyczynia się do śmierci Kirkora oraz matki), umiejętnie je ukrywa, pozbywa się kolejnych świadków. Ostatecznie zostaje ukarana - podczas sądu trzykrotnie wydaje wyrok śmierci, skazując w ten sposób samą siebie. Jest pewna, że kara jej nie dosięgnie, ale sprawiedliwość zostaje wymierzona przez siły natury - złą królową zabija piorun. Sprawdza się ludowe przekonanie, że nie ma winy bez kary. Władza W utworze głównym wątkiem jest wątek władzy. Sami władcy przedstawieni są na zasadzie przeciwieństwa. Kirkor wierzy, że jedynym słusznym rozwiązaniem sytuacji w kraju, w którym panuje okrutny król Popiel IV, jest przywrócenie władzy prawowitemu królowi, Popielowi III. Kiedy lud chce okrzyknąć Kirkora nowym władcą, zrzeka się tronu. U Balladyny natomiast dominuje żądza władzy. Rośnie ona wraz z rozwojem wydarzeń, kieruje jej życiem, pcha do popełniania kolejnych zbrodni. Balladynie nie udaje się jednak utrzymać władzy. Miłość W utworze ukazane są różne rodzaje miłości: miłość matki do córek (Wdowa, mimo, że została odtrącona i upokorzona przez Balladynę, przed sądem nie ujawnia jej imienia, przez co zostaje skazana na torturyi umiera);bezinteresowna miłość Aliny do Kirkora (dziewczyna marzy o księciu i obiecuje mu wierność); miłość nimfy wodnej do Grabca (Goplana nie mogąc znieść odrzucenia, używa swoich mocy, aby ukochany odwzajemnił uczucie, jej niespełniona miłość, sprzeczna z naturą krzywdzi wiele osób; miłość Filona do Aliny (pasterz, podobnie jak bohaterowie sielanek, jest pełen romantycznych wyobrażeń i ideałów, zachwyca się urodą zabitej dziewczyny, wzrusza się nieustannie i rozpacza nad jej losem. Przyroda W utworze natura staje się jednym z bohaterów, wpływa na rozwój wydarzeń. Towarzyszy postaciom - jest jedynym świadkiem zbrodni Aliny, prześladuje zabójczynię, reaguje na zło, wymierza karę za popełnione zbrodnie. Made by Oliwia Charakterystyka postaci Balladyna - córka ubogiej wieśniaczki. Jest próżna i nieuczciwa. Zanim poznaje Kirkora, ma romans z Grabcem. Wyznaje jednak miłość księciu, mając nadzieję, że dzięki temu będzie miała szansę zostania księżną. Jest opanowana żądzą władzy. By osiągnąć swój cel, gotowa jest nawet zamordować własną siostrę. Później przyczyni się do śmierci swojego męża, jest niewierną żoną. Okazuje się, że jest niewdzięcznym, złym dzieckiem. Wypiera się własnej matki, wyrzuca ją z zamku, skazuje na tułaczkę. Można powiedzieć, że Balladyna jest niewolnicą własnych ambicji. W dramacie ta postać uosabia zło. Alina - siostra Balladyny. Jest uczciwa, dobra, prostolinijna. Troszczy się o matkę, pomaga jej. Kocha także Balladynę, nie spodziewa się niebezpieczeństwa grożącego z jej strony. Godzi się wyjść za Kirkora, pod warunkiem, że będzie mogła zabrać ze sobą do zamku matkę i siostrę. Zostaje zamordowana przez Balladynę. Jest w dramacie uosobieniem dobra. Wdowa - matka Aliny i Balladyny, stara, siwa, słaba. Alina troskliwie się nią opiekuje, Balladyna się jej wstydzi i rozkazuje jej opuścić zamek, kiedy już zostaje królową. Wdowa wędruje podczas burzy i zostaje oślepiona przez piorun. Jest zrozpaczona – wyrzekła się jej ukochana córka. - Kirkor - szlachetny książę, pragnący doprowadzić do tego, by na tronie jego państwa zasiadł prawowity król - Popiel III. Skierka i Chochlik - niewidzialne dla ludzi duszki, elfy będące na usługach swojej królowej Goplany. Są wesołe, lubią psocić i szaleć. Goplana - królowa jeziora Gopło i otaczającej jej przyrody, jest dobrą wróżką, zakochuje się w Grabcu i dlatego doprowadza do tego, że Kirkor zakochuje się w Alinie i Balladynie. Grabiec kocha Balladynę, Goplana chce pozbyć się rywalki. Kiedy widzi, do czego doprowadziły jej rozkazy, jest zrozpaczona, nie miała bowiem złych intencji. Jest mądra, troszczy się o swoje królestwo. Kanclerz - wysoki urzędnik królewski, jest surowy i bardzo ściśle przestrzega zarządzeń prawa. Potrafi być nawet okrutny, kiedy wie, że służy sprawiedliwości. Skazuje matkę, która kocha swoje dziecko, na tortury, by dowiedzieć się prawdy. Bezwzględny i nieludzki. Made by Oliwia Streszczenie krótkie W skromnej chatce mieszka uboga wdowa wraz ze swymi dwiema pięknymi córkami: Aliną i Balladyną. Pierwsza z nich jest łagodna i kochająca, druga to egoistka, pragnąca bogactwa i władzy. Okazja do ich zdobycia nadarza się dla Balladyny wraz z nadejściem wiosny, kiedy budzi się wróżka Goplana, pani pobliskiego jeziora Gopło. Jest ona zakochana w Grabcu, a ten z kolei spotyka się z Balladyną. Aby temu zapobiec Goplana wysyła do chaty wdowy księcia Kirkora. Ten zamierza ożenić się z jedną z dziewczyn. Wdowa proponuje malinowy konkurs - która przyniesie pierwsza dzban malin, ta zostanie żoną Kirkora. Balladyna, wiedząc, że nie zwycięży, zabija swoją siostrę. Odbywa się huczne wesele i Balladyna zostaje żoną Kirkora i panią na jego zamku. Zabiera ze sobą matkę, ale szybko zaczyna ją ukrywać przed ludźmi, bo wstydzi się swojego chłopskiego pochodzenia. Podaje się za osobę z królewskiego rodu. Kiedy Kirkor wyrusza na wojnę, Balladyna przemyśliwa, jak pozbyć się męża i zasiąść na tronie. Wybiera jednego z rycerzy, von Kostryna, którego w sobie rozkochuje, a potem namawia, by pomógł jej zgładzić Kirkora. Potem, posługując się trucizną, pozbywa się także von Kostryna. W końcu Balladyna zasiada na tronie. Jako prawowita królowa zaczyna odbywać sądy nad swoimi poddanymi i wydaje za każdym razem wyrok śmierci: na mordercę von Kostryna (czyli na siebie), na mordercę pięknej Aliny (czyli na siebie) na wyrodną córkę, która źle obchodziła się z matką (czyli na siebie). Po wydaniu ostatniego wyroku z nieba pada piorun i razi Balladynę, która ginie. Balladyna to dramat o funkcjonowaniu na świecie dobra i zła. Bohaterki zostały opisane na zasadzie kontrastu: Alina to uosobienie dobra, Balladyna - zła. W świecie utworu zło zwycięża nad dobrem. Alina ginie, żoną Kirkora, księżną zostaje okrutna Balladyna. Ginie także jej mąż, szlachetny Kirkor, który chce zwrócić Pustelnikowi (a w rzeczywistości prawowitemu królowi Popielowi) koronę – symbol władzy. Dopiero w ostatniej scenie dobro odzyskuje władzę. Made by Oliwia Problematyka Balladyna to dramat o funkcjonowaniu na świecie dobra i zła. Bohaterki zostały opisane na zasadzie kontrastu: Alina to uosobienie dobra, Balladyna - zła. W świecie utworu zło zwycięża nad dobrem. Alina ginie, żoną Kirkora, księżną zostaje okrutna Balladyna. Ginie także jej mąż, szlachetny Kirkor, który chce zwrócić Pustelnikowi (a w rzeczywistości prawowitemu królowi Popielowi) koronę - symbol władzy. Dopiero w ostatniej scenie dobro odzyskuje władzę. Juliusz Słowacki wykorzystał w swoim utworze liczne wątki znane z baśni. Przede wszystkim jest to wyraźny podział bohaterów na dobrych (Alina, Wdowa, Kirkor, pustelnik) i złych (Balladyna, Kostryn, Grabiec). Duże znaczenie mają tu czary: rolę wróżki z baśni odgrywa Goplana. To jej słudzy - Chochlik i Skierka - przywłaszczają sobie koronę Popielów, co krzyżuje plany Kirkora pragnącemu zwrócić ją prawowitemu władcy. Koronę zakłada Grabiec król-błazen. Święty przedmiot zostaje zbezczeszczony, a postać władcy ośmieszona. Przy okazji dochodzi do ujawnienia się ironii romantycznej. Walka Kirkora idzie na marne, choć książę nie zawinił i miał szlachetne plany. Typowy dla baśni jest także motyw rywalizacji siostry dobrej i złej - pojawił się on np. w baśni Ch. Perraulta Wróżki (dobra siostra i zła Franusia). Słowacki wykorzystał motywy baśniowe w oryginalny sposób. Są to motywy odwrócone: zło zwycięża dobro, dobra siostra ginie z ręki złej, czary nie pomagają, ale utrudniają życie bohaterów. Obok baśniowych pojawiają się tu motywy legendarne. Najważniejszy z nich to korona Popielów - symbol władzy legendarnego króla Popiela III, pozostającego na wygnaniu. Aby przywrócić byt państwowy niezbędne jest, by na tronie zasiadł prawowity władca. O to walczy Kirkor. O autorze Juliusz Słowacki żył w latach 1809-1849. Był lirykiem, epikiem i dramaturgiem. Po ukończeniu studiów prawniczych w Wilnie wyjechał do Warszawy i pracował jako urzędnik. Debiutował bezimiennie powieścią poetycką Hugo, a rozgłos zdobył wierszami powstańczymi: Oda do wolności, Hymn („Bogarodzico!, Dziewico!”), Kulik. Jako kurier Rządu Narodowego opuścił powstańczą Warszawę w 1831 r. i wyjechał do Londynu. Stamtąd przeniósł się do Paryża, gdzie wydał powieści poetyckie Mnich, Jan Bielecki i inne oraz dramaty Mindowe, Maria Stuart. W latach 1832-1836 poeta przebywał w Szwajcarii. Anonimowo ogłosił dramat Kordian, w którym odniósł się do spraw bliskich narodowi. W tym czasie powstał poemat W Szwajcarii. W 1836 r. udał się w roczną podróż na Wschód, która zaowocowała nowymi utworami, m.in. poematem dygresyjnym Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu, wierszem Hymn. Po powrocie Słowacki osiadł na stałe w Paryżu. Tu napisał Balladynę, Lillę Wenedę, Mazepę i poemat dygresyjny Beniowski. Z tego okresu pochodzą sławne wiersze: Testament mój, W pamiętniku Zofii Bobrówny. W 1848 roku wyruszył na pomoc powstańcom wielkopolskim, mimo że ciężko chorował na gruźlicę. Prochy poety sprowadzono na Wawel w 1927 roku. Made by Oliwia