Biblia jako fundament kultury europejskiej
Biblia oddziałuje na niemal wszystkie aspekty naszej kultury - od sztuki i literatury po codzienny język. Dzieli się na sakrum (to co boskie) i profanum (to co ludzkie), opowiadając o relacjach między człowiekiem a Bogiem. Podstawową jednostką znaczeniową w Biblii jest werset - wyraźnie wyodrębniona całość składniowa.
Biblia wpłynęła na nasz język, tworząc biblizmy - wyrażenia, które używamy na co dzień, często nie wiedząc o ich pochodzeniu. Przykłady to "zakazany owoc" (historia Adama i Ewy), "ciemność egipska" (plagi egipskie), "umywać ręce" (Piłat), czy "Hiobowa wieść" (oznaczająca tragiczne wiadomości).
W Starym Testamencie poznajemy ważne postacie, takie jak Abraham - protoplasta narodu, człowiek bogobojny poddany próbie wiary. Jego historia pokazuje hierarchię wartości, gdzie posłuszeństwo Bogu stoi na pierwszym miejscu. W Księdze Hioba spotykamy symbol niezawinionego cierpienia, a Księga Koheleta uczy nas o przemijaniu i marności życia.
⭐ Warto wiedzieć! Fraza "Vanitas vanitatum et omnia vanitas" (marność nad marnościami i wszystko marność) z Księgi Koheleta stała się jednym z najważniejszych motywów w sztuce europejskiej, symbolizującym ulotność życia i przemijanie.
Miłość w Biblii przedstawiona jest zarówno jako uczucie zmysłowe (w Pieśni nad Pieśniami), jak i w znaczeniu duchowym. O miłości mówi się pięknym, podniosłym językiem, który podkreśla wyjątkowość tego uczucia. W Psalmach z kolei człowiek wierzący zwraca się do Boga - prosząc, dziękując lub chwaląc go.
Apokalipsa św. Jana, ostatnia księga Nowego Testamentu, ma charakter eschatologiczny - mówi o końcu świata i losach duszy po śmierci. Wbrew powszechnemu skojarzeniu, jest ona optymistyczna dla chrześcijan, gdyż zwiastuje zwycięstwo dobra nad złem i nowe życie.