Dante Alighieri i „Boska komedia"
Dante Alighieri to włoski poeta, który przeżył wielką, ale nieszczęśliwą miłość do Beatrycze - dziewczyny, która zmarła bardzo młodo. Ta miłość tak go zmieniła, że napisał dla niej swoją pierwszą książkę i później uwiecznił ją w „Boskiej komedii".
Pierwotnie dzieło nazywało się po prostu „Komedia", ale w renesansie dodano słowo „boska", żeby podkreślić jej wyjątkowość. To metaforyczna podróż przez trzy królestwa zaświatów: piekło, czyściec i raj.
Historia przedstawia symboliczną wędrówkę człowieka, który pokonując różne trudności, dąży do zbawienia. Dante odbył tę podróż, bo osiągnął dno swojego życia i potrzebował odnaleźć właściwą drogę.
Droga Dantego zaczyna się od zgubienia w ciemnym lesie (symbol zagubienia w życiu), spotkania z trzema zwierzętami reprezentującymi grzechy, aż do przybycia Wergiliusza - starożytnego poety, który zostaje jego przewodnikiem przez piekło i czyściec. Przez raj prowadzi go ukochana Beatrycze.
Pamiętaj: „Boska komedia" to nie tylko literatura - to mapa ludzkiego życia ze wszystkimi jego wzlotami i upadkami!
Piekło składa się z dziesięciu kręgów, od limbo (przedsionka) dla nieochrzczonych, przez różne grzechy jak nieumiarkowanie, chciwość, gniew, aż po najgłębszy krąg dla największych zdrajców.
To dzieło łączy elementy średniowieczne (życie po śmierci, symbole, hierarchia) z prekursorskimi cechami renesansu (postacie mitologiczne, człowiek w centrum, język narodowy zamiast łaciny).