Andrzej Kmicic to jedna z najważniejszych postaci w "Potopie" Henryka Sienkiewicza, którego przemiana stanowi kluczowy wątek powieści.
Kmicic przed przemianą był porywczym szlachcicem, warchołem i awanturnikiem. Cechowała go brawura, gwałtowność i skłonność do przemocy. Mimo szlachetnego pochodzenia, początkowo służył Radziwiłłom, zdradzając tym samym ojczyznę. Jego działania, choć podyktowane honorem i lojalnością wobec możnowładców, przynosiły szkodę Rzeczypospolitej.
Przemiana Kmicica następuje stopniowo, gdy bohater uświadamia sobie swoje błędy i postanawia je naprawić. Pod przybranym nazwiskiem Babinicz dokonuje heroicznych czynów w obronie kraju i króla Jana Kazimierza. Jego metamorfoza przypomina przemianę Jacka Soplicy z "Pana Tadeusza" - obaj bohaterowie odkupują swoje winy poprzez służbę ojczyźnie. Kmicic staje się wzorem cnót rycerskich: odwagi, patriotyzmu i poświęcenia. Jego miłość do Oleńki Billewiczówny również ewoluuje z młodzieńczego zauroczenia w dojrzałe, odpowiedzialne uczucie.
Postać Kmicica reprezentuje typowego bohatera romantycznego - jest indywidualistą, który przechodzi głęboką wewnętrzną przemianę. Jego historia pokazuje, że nawet człowiek, który zbłądził, może odnaleźć właściwą drogę poprzez szczerą skruchę i bohaterskie czyny. W kontekście współczesnym, postać Kmicica pozostaje aktualna jako przykład możliwości odkupienia win i siły charakteru pozwalającej na fundamentalną zmianę życiowej postawy.
