Drugi i trzeci obraz - od samotności do szatańskiego zniszczenia
W drugim obrazie poetyckim poznajemy osobę mówiącą, która ujawnia się w pierwszej osobie. Czuje się dramatycznie samotna - ktoś ją opuścił, a ona sama nie potrafi wykrzesać własnych uczuć. Szczęście definitywnie ją porzuciło, a do tego dochodzi motyw śmierci niewinnych dzieci i powszechny płacz.
Trzeci obraz wprowadza postać Szatana, który zniszczył piękny ogród i posiał "szał trwogi i śmierć przerażenia". Paradoksalnie, nawet sam Szatan przeraża się swoim dziełem zniszczenia! Ten fragment można interpretować jako przeciwieństwo silnej, pewnej siebie jednostki.
Cały wiersz wpisuje się w młodopolski dekadentyzm i filozofię pesymistyczną. Staff poszukuje swojej drogi artystycznej, a ten utwór doskonale oddaje nastroje końca XIX wieku - skrajny pesymizm i dekadenckie uczucia.
💡 Wskazówka do matury: Zwróć uwagę na regularność wiersza - równomierne akcenty naśladują miarowe uderzenia kropel deszczu, co wzmacnia hipnotyczny, melancholijny nastrój.