Dziady cz. 2 - Geneza i tematyka
Dziady cz. 2 to utwór Adama Mickiewicza, powstały w Kownie na przełomie lat 1820-1821. Jest częścią cyklu znanego jako "Dziady wileńsko-kowieńskie". Tematyka utworu koncentruje się wokół obrzędu dziadów, odbywającego się w noc z 1 na 2 listopada, w Zaduszki.
Definicja: Obrzęd dziadów miał na celu pomoc duszom potępionym, które nie mogły zerwać więzi z ziemskim życiem i odejść w zaświaty.
Podczas ceremonii, za pomocą zaklęć wywoływano duchy, którym symbolicznie ofiarowywano poczęstunek, co miało prowadzić do odpuszczenia ich grzechów.
Highlight: Dziady cz. 2 streszczenie ukazuje, jak ważne w kulturze ludowej było przekonanie o możliwości kontaktu ze światem zmarłych.
Plan wydarzeń obejmuje zgromadzenie wieśniaków w kaplicy, przybycie dusz dzieci (Józia i Rózi), pojawienie się widma złego Pana, skargę pasterki Zosi oraz tajemniczą zjawę młodzieńca. Utwór kończy się wyprowadzeniem z kaplicy pasterki i ducha.
Vocabulary: Guślarz - w Dziadach cz. 2 to postać przewodnika obrzędu, łącząca role kapłana i poety.
Dziady cz. 2 gatunek literacki to dramat romantyczny, charakteryzujący się otwartą, fragmentaryczną kompozycją, przemieszaniem świata fantastycznego z rzeczywistym, atmosferą tajemniczości i grozy oraz synkretyzmem gatunkowym.