Tłumaczenie i przedmowa Mickiewicza
Adam Mickiewicz przetłumaczył "Giaura" na język polski w 1835 roku, ale nie dokonał tego dosłownie. Jego wersja jest uważana za lepszą niż oryginał, co przyniosło mu miano "słowiańskiego Byrona".
Mickiewicz napisał przedmowę do swojego tłumaczenia, w której broni Byrona i jego bohaterów. Wyjaśnia, że bohaterowie Byrona tylko pozornie wydają się egoistami, ale w głębi duszy są to bardzo wrażliwe osoby.
Highlight: Mickiewicz, tłumacząc "Giaura", nie tylko przełożył tekst, ale także wzbogacił go o własne interpretacje, co przyczyniło się do powstania dzieła uważanego za lepsze od oryginału.
Quote: "Bohaterowie Byrona tylko z pozoru wydają się egoistami, w głębi duszy to bardzo wrażliwe osoby." - Adam Mickiewicz w przedmowie do "Giaura".
Ostatnia spowiedź Giaura jest kluczowym elementem utworu, nawiązującym do średniowiecznej tradycji ars moriendi - sztuki umierania. W tej części możemy zaobserwować symbolikę śmierci, podobną do tej w "Pieśni o Rolandzie" czy "Legendzie o św. Aleksym".
Vocabulary: Ars moriendi - łacińskie określenie oznaczające "sztukę umierania", odnoszące się do średniowiecznej tradycji przygotowania się do godnej śmierci.
Giaur, umierając, przechodzi przez różne stadia emocjonalne:
- Nie boi się kary za zabójstwo Hassana
- Daremnie żałuje swoich czynów
- Obrzydzenie na myśl o mękach Leili
- Rozpacz i samotność po stracie ukochanej
- Gotowość na śmierć, bo przeżył już wszystko
Example: Giaur mówi: "Uważam się za grzesznika, lecz Leilę za niewinną", co pokazuje jego wewnętrzne rozdarcie i poczucie winy.
