Jacek Soplica to jedna z najbardziej złożonych postaci w polskiej literaturze romantycznej, którego historia przedstawia głęboką przemianę wewnętrzną i duchową.
Początkowo poznajemy go jako dumnego szlachcica, który zakochuje się w córce Stolnika Horeszki - Ewie. Gdy Stolnik odmawia mu ręki córki, Jacek Soplica w przypływie gniewu i upokorzenia zabija go podczas ataku Moskali na zamek. To wydarzenie staje się punktem zwrotnym w jego życiu, prowadząc do głębokiej przemiany. Przyjmuje habit zakonny i jako Ksiądz Robak rozpoczyna pokutę za swoje czyny, służąc ojczyźnie i pracując na rzecz powstania narodowego.
Jako bohater dynamiczny, Jacek Soplica przechodzi znaczącą transformację - od butnego szlachcica przez skruszonego pokutnika do patrioty działającego dla dobra kraju. Jego przemiana ma wiele wspólnego z losami Andrzeja Kmicica z "Potopu" - obaj są przykładami bohaterów romantycznych, którzy poprzez cierpienie i odkupienie win osiągają wewnętrzną przemianę. Charakterystyczne dla obu postaci są takie cechy jak: gwałtowność, odwaga, patriotyzm i zdolność do głębokiej przemiany moralnej. Wygląd Jacka Soplicy zmienia się wraz z jego przemianą duchową - z dumnego szlachcica staje się pokornym zakonnikiem, którego twarz nosi ślady cierpienia i pokuty. Jego historia jest przykładem romantycznej koncepcji bohatera, który poprzez osobistą tragedię i odkupienie win dochodzi do prawdziwej wielkości moralnej.
