Akt komunikacji językowej
Akt komunikacji to przekazywanie informacji między nadawcą a odbiorcą. Składa się z sześciu elementów, z którymi wiążą się określone funkcje języka.
Nadawca (funkcja ekspresywna) wyraża swoje emocje i uczucia. Rozpoznasz ją po wypowiedziach w pierwszej osobie, wykrzyknieniach i słownictwie wartościującym. Przykład: "Uważam, że ten film jest świetny!"
Odbiorca (funkcja impresywna) jest celem komunikatu, gdy nadawca chce wywrzeć na nim wpływ. Charakterystyczne są tryb rozkazujący, pytania retoryczne i zwroty bezpośrednie. Przykład: "Weź się za siebie!"
Kontekst (funkcja informatywna) odnosi się do rzeczywistości, o której mowa. To najważniejsza funkcja języka, służąca przekazywaniu informacji o świecie.
Komunikat (funkcja poetycka) to wiadomość o szczególnej formie. Nadawca zwraca uwagę na sam tekst, używając środków stylistycznych.
Kontakt (funkcja fatyczna) służy nawiązaniu lub podtrzymaniu rozmowy. Przykłady: "Cześć!", "Słuchasz mnie?"
Kod (funkcja metajęzykowa) to system znaków używany w komunikacji. Może być językowy (mówiony, pisany) lub niejęzykowy (gesty, emotikony).
Ciekawostka! W komunikacji nie zawsze nadawcą i odbiorcą są pojedyncze osoby. Nadawca może mówić w imieniu grupy, a odbiorcą może być cała zbiorowość, np. podczas przemówienia publicznego.