Tragizm bohatera i cechy gatunku
Tragizm Edypa polega na tym, że mimo szlachetnych intencji i prób uniknięcia przeznaczenia, nieświadomie doprowadza do jego spełnienia. Został porzucony jako niemowlę, nieświadomie zabił ojca i poślubił matkę, a po odkryciu prawdy oślepił się i utracił wszystko.
W utworze poruszono ważne problemy: nieuchronność przeznaczenia, winę tragiczną, dążenie do prawdy i jej bolesne konsekwencje. Sofokles stawia też pytania o odpowiedzialność władcy oraz konflikt między wolną wolą a fatum.
Jako tragedia antyczna, utwór ma charakterystyczną budowę składającą się z prologu, parodosu (pieśni chóru), epejsodionu (dialogów), stasimonów i exodosu. Spełnia też klasyczne zasady gatunku: jedność czasu, miejsca i akcji, występowanie maksymalnie trzech aktorów na scenie jednocześnie, oraz dążenie do katharsis (oczyszczenia przez sztukę).
Wskazówka: Na sprawdzianie zwróć uwagę na zasadę trzech jedności (czas, miejsce, akcja) i koncept fatum - to kluczowe elementy tragedii antycznej!