Strona 1: Charakterystyka i podział liczebników
Na tej stronie przedstawiono definicję i podstawowe cechy liczebnika jako części mowy w języku polskim. Liczebnik jest opisany jako część mowy określająca liczbę lub kolejność osób, rzeczy, zwierząt i roślin. Odpowiada on na pytania "ile?" lub "który z kolei?". Ważną cechą liczebników jest ich odmiana, która obejmuje przypadki, liczby (tylko dla liczebników porządkowych) oraz rodzaje (tylko dla liczebników głównych i porządkowych). W strukturze zdania liczebnik najczęściej pełni funkcję przydawki lub orzecznika, a rzadziej podmiotu.
Strona zawiera również szczegółowy podział liczebników na cztery główne kategorie: zbiorowe, główne, ułamkowe i porządkowe. Każda z tych kategorii ma swoje specyficzne cechy i zasady odmiany.
Definicja: Liczebniki zbiorowe określają liczbę osób różnej płci, istot niedorosłych lub rzeczy występujących tylko w liczbie mnogiej. Odmieniają się one wyłącznie przez przypadki.
Przykłady: Dla liczebników zbiorowych podano przykłady: "troje przyjaciół", "czworo drzwi". Dla liczebników głównych: "sześć słów", "dwie wieże". Dla ułamkowych: "trzy czwarte litra", "pół kilograma". Dla porządkowych: "ósmy zawodnik", "drugie spotkanie".
Liczebniki główne określają liczbę osób, przedmiotów i zjawisk. Odmieniają się przez przypadki i rodzaje, a liczebniki typu "tysiąc" i "milion" dodatkowo przez liczby. Liczebniki ułamkowe informują o liczbach ułamkowych i niepełnych, odmieniając się tylko przez przypadki, przy czym "pół" i "półtora" są nieodmienne. Liczebniki porządkowe wskazują na kolejność lub zajmowane miejsce i odmieniają się przez przypadki, liczby i rodzaje.
Ta strona stanowi kompleksowe wprowadzenie do tematu liczebników w języku polskim, prezentując ich definicję, funkcje w zdaniu, rodzaje oraz zasady odmiany. Jest to cenna wiedza dla uczniów klasy 5 i starszych, studiujących gramatykę języka polskiego.
