Strona 1: Wprowadzenie do opowiadań Tadeusza Borowskiego
Tadeusz Borowski, polski pisarz i były więzień obozów koncentracyjnych, stworzył cykl opowiadań opisujących rzeczywistość nazistowskich obozów zagłady. Jego utwory, w tym "Ludzie, którzy szli" i "Proszę państwa do gazu", skupiają się na destrukcyjnym wpływie obozów na psychikę więźniów.
Highlight: Borowski wprowadza pojęcie człowieka zlagrowanego - osoby, która w obliczu nieludzkich warunków wyrzekła się uniwersalnych wartości w celu przetrwania.
Opowiadania te, napisane w latach 1946-1947, należą do epoki wojny i okupacji. Ich geneza opiera się na osobistych doświadczeniach autora z trzech obozów koncentracyjnych: Auschwitz, Natzweiler-Dautmergen i Dachau-Allach.
Vocabulary: Lagier - potoczne określenie obozu koncentracyjnego, pochodzące od niemieckiego słowa "Lager".
Styl Borowskiego charakteryzuje się użyciem metody behawioralnej, która skupia się na opisie zachowań bohaterów, unikając wglądu w ich psychikę. Narrator, Tadek, używa języka potocznego, często pozbawionego emocji, co podkreśla obojętność na cierpienie innych - cechę charakterystyczną dla człowieka zlagrowanego.
Example: "Cały obóz chodził nago" - to zdanie otwierające opowiadanie "Proszę państwa do gazu" ilustruje bezpośredni i obrazowy styl narracji Borowskiego.