Młoda Polska - kluczowy okres w historii literatury polskiej (1890-1918), charakteryzujący się głębokim pesymizmem, symbolizmem w poezji młodopolskiej oraz silnym wpływem modernizmu, literatury, neoromantyzmu i dekadentyzmu.
- Epoka zdefiniowana przez bunt przeciwko tradycji i poszukiwanie nowych form wyrazu artystycznego
- Charakterystyczne nurty to neoromantyzm, dekadentyzm i symbolizm
- Silny wpływ filozofii Schopenhauera i Nietzschego
- Dominacja tematyki związanej z pesymizmem, przemijaniem i kultem piękna
- Rozwój nowych kierunków w sztuce, w tym secesji i naturalizmu