Młoda Polska to kluczowy okres w historii literatury polskiej (1890-1918), charakteryzujący się głębokim pesymizmem i nowymi prądami artystycznymi. Dekadentyzm w literaturze Młodej Polski oraz filozofia Schopenhaueryzm w epoce Młodej Polski stanowiły fundamentalne kierunki myślowe epoki.
• Okres ten cechował się silnym wpływem symbolizmu i impresjonizmu w sztuce
• Charakterystyczne było zainteresowanie kulturą ludową (chłopomania)
• Dominowała koncepcja "sztuki dla sztuki" i konflikt artysty z filistrem
• Twórcy skupiali się na wyrażaniu nastrojów i emocji poprzez różnorodne środki artystyczne
• Indeks kultury i sztuki Młodej Polski obejmował secesję, impresjonizm i symbolizm