Dramat romantyczny Zygmunt Krasiński stworzył jedno z najważniejszych dzieł polskiego romantyzmu - "Nie-Boską komedię". To wielowarstwowe dzieło porusza fundamentalne problemy społeczne i filozoficzne XIX wieku.
Nie-boska komedia interpretacja dzieła koncentruje się na konflikcie między arystokracją a rewolucjonistami, przedstawionym przez losy hrabiego Henryka i przywódcy rewolucji Pankracego. Utwór pokazuje zderzenie dwóch światów - starego porządku reprezentowanego przez szlachtę oraz nowego ładu, który próbują wprowadzić rewolucjoniści. Krasiński mistrzowsko przedstawia psychologiczne portrety bohaterów, ich wewnętrzne rozterki i motywacje. Szczególnie istotna jest postać hrabiego Henryka, który zmaga się z własną tożsamością jako poeta i arystokrata.
Prowidencjalizm w literaturze polskiej zajmuje w utworze szczególne miejsce. Krasiński przedstawia wizję historii, w której Bóg jest ostatecznym sędzią ludzkich działań. Zakończenie dramatu, gdzie pojawia się znak krzyża i następuje klęska obu stron konfliktu, wyraźnie wskazuje na boską interwencję w dzieje ludzkości. Autor przekazuje głęboką refleksję nad naturą rewolucji społecznych, pokazując, że zarówno konserwatyści, jak i rewolucjoniści popełniają błędy w swoim radykalizmie. Dzieło pozostaje aktualnym głosem w dyskusji o przemianach społecznych i roli jednostki w historii. Krasiński mistrzowsko łączy elementy realizmu z symboliką religijną, tworząc wielowymiarowy obraz społeczeństwa w okresie gwałtownych przemian.
