Wzorce władcy i filozofia średniowieczna
Władca w systemie feudalnym miał działać dla dobra ojczyzny. Ceniono w nim honor, mądrość, rozwagę, sprawiedliwość oraz bliski kontakt z Bogiem. Idealny władca łączył cechy dobrego chrześcijanina i mądrego przywódcy.
Filozofia średniowieczna rozwijała się głównie wokół teologii. Św. Augustyn (autor "Wyznań") nawiązywał do Platona, postrzegając człowieka jako duszę uwięzioną w ciele. Uważał, że ludzie są rozdarci między niebem a ziemią, a prawdę mogą znaleźć tylko w sobie dzięki łasce Bożej. Celem życia według augustynizmu jest poznanie Boga i własnej duszy.
Św. Tomasz z Akwinu opierał się na myśli Arystotelesa. Umieścił człowieka w konkretnym miejscu hierarchii bytów (między aniołami a zwierzętami). Według tomizmu Boga poznajemy zarówno przez wiarę, jak i rozum, a człowiek składa się z ciała (materii) i duszy (formy). Celem życia jest wznoszenie się coraz wyżej i walka z pokusami.
Św. Franciszek z Asyżu stworzył filozofię opartą na przekonaniu, że człowiek jest jednym z wielu stworzeń, a wszystkie inne to jego "rodzeństwo". Franciszkanizm jako postawa życiowa opiera się na głębokim poczuciu pokrewieństwa z przyrodą, a celem życia jest miłość, radość i miłosierdzie.
💡 Zapamiętaj! Trzy najważniejsze nurty filozoficzne średniowiecza: augustynizm (dusza ważniejsza od ciała), tomizm (równowaga między wiarą a rozumem) i franciszkanizm (miłość do wszelkiego stworzenia).