Teatr ogromny Wyspiańskiego i geneza "Wesela"
Stanisław Wyspiański marzył o stworzeniu teatru ogromnego - nowej formy teatralnej inspirowanej dramatem romantycznym. Jego wizja opierała się na syntezie różnych sztuk, łącząc techniki realistyczne, symboliczne, fantastyczne, malarskie i muzyczne w jedno wielkie doświadczenie.
Geneza "Wesela" wiąże się z autentycznym wydarzeniem. Dramat powstał na podstawie prawdziwego wesela poety Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną, córką chłopa z Bronowic. Ślub odbył się 20 listopada 1900 roku w Kościele Mariackim w Krakowie, a sama uroczystość weselna miała miejsce w bronowickim dworku Włodzimierza Tetmajera.
Wyspiański umiejętnie przekształcił rzeczywiste postacie w bohaterów swojego dramatu. Pan Młody to Lucjan Rydel, Panna Młoda to Jadwiga Mikołajczykówna, Gospodarz to Włodzimierz Tetmajer, a Gospodyni to Anna Mikołajczykówna. Ta transformacja prawdziwych osób w postacie literackie pokazuje, jak Wyspiański potrafił łączyć rzeczywistość z wizją artystyczną.
💡 Warto zapamiętać: "Wesele" jako dramat młodopolski łączy w sobie elementy realizmu (prawdziwe wydarzenia i postacie) z symbolizmem (zjawy, widma), co jest typowe dla idei teatru totalnego Wyspiańskiego, wyrażonej w słowach "Teatr mój widzę ogromny".