Nazwa i charakterystyka epoki pozytywizmu
Pozytywizm w Polsce to unikalna epoka w historii literatury i sztuki, która nie ma dokładnego odpowiednika na Zachodzie. Podczas gdy w innych krajach termin ten odnosi się głównie do kierunku filozoficznego, w Polsce określa całą epokę kulturalną.
Ramy czasowe pozytywizmu w Polsce są ściśle związane z wydarzeniami historycznymi. Epoka ta rozpoczęła się po upadku powstania styczniowego 1863−1864 i trwała do lat 90. XIX wieku. Ten okres był naznaczony intensywnymi przemianami społeczno-gospodarczymi, które na Zachodzie określano mianem rewolucji przemysłowej.
Highlight: Pozytywizm w Polsce charakteryzował się odejściem od romantycznych ideałów walki zbrojnej na rzecz pracy organicznej i pracy u podstaw.
Cechy pozytywizmu obejmowały:
- Spór między "młodymi" a "starymi" - dyskusje na łamach prasy dotyczące przyszłości Polski i sposobów działania.
- Odrzucenie romantycznej idei walki zbrojnej o wolność.
- Koncentracja na wzmocnieniu więzi społecznych i rozwoju ziem polskich.
- Dążenie do równouprawnienia kobiet.
- Postulat asymilacji Żydów.
Example: Przykładem pozytywistycznego myślenia jest artykuł Aleksandra Świętochowskiego "My i wy" z 1871 roku, przeciwstawiający nowe pokolenie epigonom romantyzmu.
Vocabulary: Praca organiczna - działania na rzecz rozwoju gospodarczego kraju.
Praca u podstaw - program alfabetyzacji i podnoszenia poziomu życia najuboższych warstw społeczeństwa.
