Średniowiecze było okresem, w którym rozwinęły się trzy główne nurty myśli filozoficznej: filozofia średniowiecza, Augustynizm, Tomizm oraz Franciszkanizm. Każdy z tych nurtów wniósł istotny wkład w rozwój myśli europejskiej i ukształtował sposób postrzegania świata przez kolejne stulecia.
W architekturze dominował styl romański, który rozwijał się głównie w XI i XII wieku. Charakteryzował się on masywnymi budowlami o grubych murach, małych oknach i półkolistych łukach. Kościoły i klasztory budowane w tym stylu miały służyć nie tylko celom religijnym, ale również obronnym. Wnętrza były zdobione freskami przedstawiającymi sceny biblijne i żywoty świętych, co miało edukacyjne znaczenie dla niepiśmiennej ludności.
Literatura średniowieczna rozwijała się głównie w klasztorach i na dworach. Najpopularniejszymi gatunkami były legendy i kroniki, które przekazywały zarówno historie świętych, jak i dzieje państw i rodów. Kroniki spisywane przez mnichów stanowiły nie tylko zapis historyczny, ale również zawierały elementy moralizatorskie i dydaktyczne. Legendy hagiograficzne opowiadały o życiu świętych i służyły jako wzorce postępowania dla wiernych. W tym okresie powstało wiele dzieł w języku łacińskim, ale stopniowo zaczęto też tworzyć w językach narodowych, co przyczyniło się do rozwoju literatury w poszczególnych krajach europejskich. Teksty były często bogato ilustrowane miniaturami, które same w sobie stanowiły cenne dzieła sztuki.
