Hasła i cechy literatury średniowiecznej
Główne hasła epoki średniowiecza to "memento mori" (pamiętaj o śmierci), przypominające o nieuchronności śmierci i przemijaniu doczesnych spraw, oraz "ora et labora" (módl się i pracuj), odzwierciedlające postawę zakonników wobec Boga i świata. Cechy literatury średniowiecza obejmowały dwujęzyczność (pisano po łacinie i w językach narodowych), anonimowość (autorzy pozostawali nieznani, tworząc na chwałę Boga), religijność (dominowały utwory związane z wiarą), alegoryczność i symboliczność (dzieła niosły ukryte znaczenia), dydaktyczność (utwory miały wychowywać odbiorców) oraz parenetyczność (kreowano wzorce osobowe do naśladowania).
Przykład: "Bogurodzica" i "Legenda o św. Aleksym" to przykłady literatury średniowiecza, które ilustrują teocentryzm i parenetyczność epoki.
Definicja: Parenetyczność to cecha literatury średniowiecznej polegająca na kreowaniu wzorców osobowych, które powinny być naśladowane przez odbiorców.