Średniowiecze: Epoka, Charakterystyka i Literatura Polski

Wzorce osobowe i estetyka średniowiecza

W literaturze średniowiecznej kreowano wzorce osobowe, które powinny być naśladowane. Najważniejszymi z nich byli dobry władca, rycerz i święty. Etos rycerski obejmował zasady takie jak lojalność wobec suwerena, wierność przysięgom, obrona słabszych i szerzenie chrześcijaństwa. W estetyce średniowiecznej pojawiały się również elementy groteski, naturalizmu i turpizmu. Groteska łączyła przeciwstawne normy estetyczne i obyczajowe, naturalizm zakładał drobiazgowy opis rzeczywistości bez ograniczeń estetycznych, a turpizm wprowadzał do sztuki motywy brzydoty i rozkładu.

Definicja: Etos rycerski to zespół norm etycznych określających zachowanie rycerza, obejmujący m.in. lojalność, wierność, obronę słabszych i szerzenie chrześcijaństwa.

Przykład: "Pieśń o Rolandzie" jest przykładem utworu przedstawiającego etos rycerski w literaturze średniowiecznej.

Gatunki literackie i koncepcje filozoficzne średniowiecza

W epoce średniowiecza rozwinęły się specyficzne gatunki literackie, takie jak hagiografia (żywoty świętych) czy "ars moriendi" (sztuka umierania). Hagiografia zajmowała się opisywaniem życia świętych, stanowiąc ważny element literatury religijnej. "Ars moriendi" to gatunek przedstawiający, jak należy przygotować się na nadejście śmierci zgodnie z chrześcijańskimi wzorcami. Ważną koncepcją filozoficzną była "fuga mundi" (ucieczka od świata), polegająca na odwróceniu się od spraw doczesnych. Literatura średniowieczna charakteryzowała się również hierarchizmem, czyli uporządkowaniem rzeczy, zagadnień i osób od najważniejszych do najmniej istotnych, co odzwierciedlało średniowieczny porządek świata.

Vocabulary: Hagiografia to dział piśmiennictwa zajmujący się opisywaniem żywotów świętych, popularny w literaturze średniowiecznej.

Highlight: Średniowiecze pojęcia takie jak "ars moriendi", "fuga mundi" czy hierarchizm kształtowały sposób myślenia i tworzenia literatury w tej epoce.