Wprowadzenie do średniowiecza
Nazwa epoki "średniowiecze" złacinˊskiego"mediumaevum"−"wiekisˊrednie" została nadana przez myślicieli renesansu w XV-XVI wieku. Błędnie uważali oni ten okres za mało znaczący czas pomiędzy świetną starożytnością a odrodzeniem.
Ramy czasowe średniowiecza są umowne. Za początek przyjmuje się upadek cesarstwa zachodniorzymskiego w 476 roku. Koniec epoki wyznaczają przełomowe wydarzenia takie jak odkrycie Ameryki (1492), upadek Konstantynopola (1453), wynalezienie druku (1450) czy wystąpienie Marcina Lutra (1517).
Średniowiecze cechował uniwersalizm - dążenie do objęcia całokształtu rzeczywistości i uznanie dominacji całości nad częściami. Ta powszechność przejawiała się w kulturze, religii i myśli społecznej.
💡 Warto zapamiętać: Średniowiecze trwało prawie 1000 lat i mimo dawnych opinii, było okresem ważnych odkryć, rozwoju sztuki i powstawania fundamentów współczesnej Europy!
Ważnym gatunkiem literackim epoki był epos rycerski (chanson de geste), który opiewał bohaterów i ich czyny. Charakteryzował się patetycznym stylem, powtórzeniami, obecnością zjawisk nadprzyrodzonych i charakterem pouczającym. Najsłynniejszym przykładem jest "Pieśń o Rolandzie" opisująca wyprawę wojenną Karola Wielkiego i heroiczną śmierć jego siostrzeńca Rolanda.