Reduta Ordona - opracowanie
Adam Mickiewicz stworzył "Redutę Ordona" jako poruszający poemat opisowo-refleksyjny, osadzony w realiach powstania listopadowego. Utwór koncentruje się na dramatycznych wydarzeniach z 6 września 1831 roku, kiedy to wojska rosyjskie zaatakowały fortyfikację nr 54 na warszawskiej Woli.
Definicja: Reduta to dawne, wojskowe umocnienie polowe z wałem i rowem, przeznaczone do obrony większych fortyfikacji.
Głównym bohaterem poematu jest Julian Konstanty Ordon, oficer wojska polskiego dowodzący artylerią w atakowanej reducie. Mickiewicz przedstawia go jako wzór odwagi, szybkiego myślenia i patriotyzmu.
Highlight: Ordon, w obliczu nieuchronnej klęski, podejmuje heroiczną decyzję o wysadzeniu szańca, ginąc razem z atakującymi żołnierzami rosyjskimi.
Plan wydarzeń w "Reducie Ordona" obejmuje:
- Opis pola bitwy i sił obu stron
- Atak wojsk rosyjskich
- Dzielną obronę polskiej artylerii
- Walkę wręcz
- Rosnącą bezsilność obrońców
- Zdobycie reduty przez wroga
- Dramatyczne wysadzenie szańca przez Ordona
- Ponury obraz pobojowiska
Przykład: Mickiewicz mistrzowsko oddaje atmosferę bitwy, używając dynamicznych opisów i metafor, np. porównując atak Rosjan do "powodzi" zalewającej polskie pozycje.
Utwór charakteryzuje się złożoną narracją, łączącą perspektywę pierwszo- i trzecioosobową. Narrator nie tylko relacjonuje wydarzenia, ale również dzieli się własnymi refleksjami i emocjami.
Vocabulary: Apostrofa - figura retoryczna polegająca na bezpośrednim zwrocie do osoby, zjawiska lub przedmiotu, często stosowana w poezji dla wzmocnienia ekspresji.
Problematyka poematu obejmuje:
- Krytykę tyranii i despotyzmu caratu
- Refleksje nad niesprawiedliwością losu i okrucieństwem wojny
- Hołd dla heroizmu i poświęcenia polskich żołnierzy
"Reduta Ordona" to dzieło typowe dla epoki romantyzmu, łączące cechy liryki i epiki. Jako gatunek literacki można je określić jako poemat opisowo-refleksyjny, w którym autor mistrzowsko splata elementy narracyjne z głębokimi przemyśleniami na temat kondycji ludzkiej i narodowej.
Cytat: "Gdzież jest król, co na rzezie tłumy te wyprawia? / Czy dzieli ich odwagę, czy pierś sam nadstawia?"
Te słowa narratora doskonale oddają krytyczny stosunek Mickiewicza do władców, którzy z bezpiecznej odległości posyłają żołnierzy na śmierć.
