Renesans to kluczowy okres w historii kultury europejskiej, który przyniósł fundamentalne zmiany w sposobie myślenia i postrzegania świata. Ramy czasowe renesansu w Europie to XIV-XVI wiek, natomiast w Polsce przypada na XVI wiek, ze szczególnym rozkwitem za panowania Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta.
Cechy renesansu to przede wszystkim antropocentryzm, czyli stawianie człowieka w centrum zainteresowania, oraz powrót do kultury antycznej. Idee renesansu opierały się na humanizmie, racjonalizmie i reformacji. W tym okresie rozwinęła się literatura w językach narodowych, sztuka inspirowana naturą i człowiekiem, a także nauka oparta na doświadczeniu i obserwacji. Najważniejsze informacje o renesansie dotyczą również rozwoju drukarstwa, które umożliwiło szersze rozpowszechnianie wiedzy i kultury.
Najwybitniejszym przedstawicielem polskiego renesansu był Jan Kochanowski, którego twórczość stanowi fundament polskiej literatury. Jan Kochanowski notatka biograficzna wskazuje, że żył w latach 1530-1584, studiował w Krakowie i Padwie, a następnie służył na dworze królewskim. Jan Kochanowski najważniejsze utwory to "Treny", "Fraszki", "Pieśni" oraz "Odprawa posłów greckich". Jego dzieła charakteryzują się połączeniem tradycji antycznej z polską kulturą, wykorzystaniem języka polskiego w poezji wysokiej oraz różnorodnością gatunkową. Twórczość Jana Kochanowskiego - klasa 7 obejmuje wybrane fraszki i pieśni, które pokazują humanistyczne wartości epoki: umiłowanie życia, przywiązanie do cnoty i mądrości, a także refleksję nad ludzkim losem.
